ମୋ ସାଙ୍ଗ

ଗୋଟିଏ ନୁହେଁ କି ଦୁଇଟି ନୁହେଁ

ଅଗଣିତ ସାଙ୍ଗ ଅଛନ୍ତି ମୋର,

ସବୁ ସମୟରେ ସାଥେ ରହିଥାନ୍ତି

ହୋଇ ନିଜ ଠାରୁ ଅତି ନିଜର ।

ମୋ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରିବା ଆଗରୁ

ଓଠରେ ଫୁଟାଇ ଦିଅନ୍ତି ହସ,

ଯେବେ ଯେବେ ମନ ନିରିବଳ ହୁଏ

ଭରିଦେଉଥାନ୍ତି ଶକ୍ତି ସାହସ ।

ଭୁଲ୍ ରାସ୍ତାରେ ମୁଁ ପାଦ ବଢ଼େଇଲେ

ହାତ ଧରି ସିଏ ଟାଣି ନିଅନ୍ତି,

ସଠିକ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାକୁ ସେମାନେ

ପ୍ରେରଣା ଓ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦିଅନ୍ତି ।

ସବୁ ବିପଦରେ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି

କେବେ ମଧ୍ୟ ଦିଅନ୍ତିନି ସେ ଧୋକା,

ଆନ୍ତରିକତାର ହାତ ସେ ବଢ଼ାନ୍ତି

ଯେବେ ଯେବେ ମୋତେ ଲାଗଇ ଏକା ।

ମନ ମୋର ଯେବେ ହୁଅଇ ନିରାଶ 

ସେମାନେ କରନ୍ତି ଆଶା ସଞ୍ଚାର,

ଯେବେ ଠୁ ମୁଁ ତାଙ୍କ ସାଥି ହୋଇଗଲି

ସଫଳତା ପାଇଁ ହେଲି ତତ୍ପର ।

ଦିନରେ ସବୁଠୁ ଅଧିକ ସମୟ 

ତାଙ୍କରି ସହିତ ବିତାଏ ମୁହିଁ,

ତାଙ୍କ ସହ କେବେ ବିରକ୍ତ ଲାଗେନା

କେତେ ନୂଆ ନୂଆ କଥା ଶିଖଇ ।

ନୂତନ ସପନ ଭରିଦେଉଛନ୍ତି 

ସ୍ବପ୍ନହୀନ ଦୁଇ ପଲକେ ମୋର,

ସୁଷୁପ୍ତ ଶରୀରେ କରିଦେଉଛନ୍ତି

ନବ ଉର୍ଜ୍ଜା ନବ ସ୍ଫୁର୍ତ୍ତି ସଞ୍ଚାର ।

ନା କେବଳ ମୋର ପରନ୍ତୁ ସେମାନେ

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ଯେ ସମସ୍ତଙ୍କର,

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଦୀପ

ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ ପାଠ୍ୟପୁସ୍ତକ ମୋର ।