ନିଜ କଥା ନିଜେ ବୁଝ

ସଂସାରରେ କେହି ଉଠାଇବା ପାଇଁ

ଚାହାଁନ୍ତିନି ତୁମ ବୋଝ,

ଉଠ ଭାଇ ଉଠ ତେଜ ହେ ଆଳସ୍ୟ

ନିଜ କଥା ନିଜେ ବୁଝ ।

ଏକା ଚାଲିଯାଅ ଜୀବନ ପଥରେ 

ଜଗି ବସନା କାହାକୁ,

କାନ୍ଦିଲେ ତୁ ଏଠି କେହି ମଧ୍ୟ ନାହିଁ

ତୋ ଲୁହ ପୋଛି ଦେବାକୁ ।

ତୋ ଲୁହର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିବେନି କେହି

କାନ୍ଦିବା କି ପ୍ରୟୋଜନ,

ନିଜ ପାଦେ ପାରି ହେବାକୁ ପଡ଼ିବ

ଅମଡ଼ା ବନ କାନନ ।

ଯେ ଯାଏଁ ନିରବେ କରୁଥିବୁ ତୁହି

ସର୍ବଜନଙ୍କର ସେବା,

ସଭିଏଁ କରିବେ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୋତେ

ପାଇବୁ କେତେ ବାହାବା ।

ଯଦି କେଉଁ ଦିନ ମୁହଁ ଖୋଲି ତୁହି

ପ୍ରକାଶିବୁ ନିଜ ମତ,

ସଭିଏଁ କ୍ଷଣକେ ରଙ୍ଗ ବଦଳାଇ  

ଦେବେ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ।

କାହାକୁ ଭରସା କରିଦେଇ ଖାଲି

ହାତ ବାନ୍ଧି ବସିଗଲେ,

ନିରାଶା ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କୌଣସି 

ପଦାର୍ଥ କେବେ ନ ମିଳେ ।

ନକାରାତ୍ମକତା ମଧ୍ୟରେ ଯେ ତୁମେ

ସକାରାତ୍ମକତା ଖୋଜ,

କର୍ମଯୋଗୀ ହୁଅ ସ୍ୱାବଲମ୍ବୀ ହୁଅ

ନିଜ କଥା ନିଜେ ବୁଝ ।