ଲବଣୀ ଚୋରିଆ

ଦହି ଖିଆ ମୋର ଲବଣୀ ଚୋରିଆ 

କଳାକାହ୍ନୁ କଳା ହୀରା 

ତୋତେ ଯିଏ ଡ଼ାକେ ଆକୁଳ ଅଧିରେ 

ତାର ହୋଇଯାଉ ପରା । 

ଚକା ଚକା ଆଖି ନିରେକ୍ଷି ଚାହିଁଛୁ 

ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର କରୁ 

ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇକି 

ବାହାରେ ବିହାର କରୁ । 

ଦୁଖିଙ୍କର ଦୁଃଖ ମୋଚନ ପାଇଁ ତ 

ହୋଇଅଛୁ ତୁହି ଉଭା 

ମୋ ପାଳି ପଡ଼ିଲେ ମୁହଁ ତୁ ମୋଡୁଛୁ 

ପାଏ ନାହିଁ ତୋତେ ଶୋଭା ।

ମୁଁ କଣ ମାଗୁଛି ଧନ ଦଉଲତ 

ଅବା ଆକାଶର ଜହ୍ନ 

ତୋ ଚରଣେ ଶରଣ ଦେଏରେ କାଳିଆ 

ବୁଝୁ ନାହୁଁ ମୋର ମନ । 

ଦାସୀଆ ଡ଼ାକିଲା ଗଲୁ ତା ପାଖକୁ 

ହାତରୁ ନଡ଼ିଆ ନେଲୁ 

ଭକ୍ତ ସାଲବେଗ ଭକତେ ଭ୍ରମିଲୁ 

ତାକୁ ତୁ କୋଳେଇ ନେଲୁ ।

ବିକଳେ ଡାକିଲେ ବଳରାମ ଦାସ

ବାଲି ରାଥେ ଉଭା ହେଲୁ 

ବିଦୁରଙ୍କ ଘରେ ନିଜେ ଯାଇ ପରା 

ଶାଗ ଭଜା ଖାଇଥିଲୁ l

ଭକତ ରସିଆ ଭାବ ବିନୋଦିଆ 

କେତେ ତୁ ପରୀକ୍ଷା ନେବୁ 

ଜାଣିଛି ମୁଁ ତୋତେ ଜୀବ ଯିବାବେଳେ 

ମୋତେ ତୁ କୋଳେଇ ନେବୁ l