ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୁମେ ଦାତା ପଣେ

ମନ ହେଲା ଦିନେ ପୁରୀ ଯିବାପାଇଁ 

କୁନୁ ବାପାକୁ କହିଲି 

ଏତେ ବଡ ଭାଗ୍ୟ ଆମର କାହିଁ ଲୋ 

କାହିଁକି ଭାବୁଚୁ ସୁଲି l

ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାଟା ଶୋଭା ପାଏନାହିଁ 

ଗରିବ ଆଖିରେ ଜମା,

ଅଝଟ ମନକୁ ବୁଝେଇ ହୁଅନା 

ପୁଞ୍ଜି ବି ନଥାଏ ଜମା l

ମନକଥା ମରେ ମନରେ ମନରେ 

ଓଠ ପିଉଥାଏ ଲୁହ 

ଛିଣ୍ଡା ପଣତରେ ଗଣ୍ଠି ବାନ୍ଧୁ ଥାଏ 

ମନର ଯେତକ କୋହ l

ସମୟ ମିଳିଲେ କୁନୁ ବାପା ଆମ 

ଜଗାର ଭଜନ ଥାଏ 

ଜଗାକୁ ନଦେଇ ଅର୍ଣ୍ଣଟିଏ ବି 

ପାଟିରେ ତାର ନଦିଏ l

ହଟାତ ଆସିଲେ ଜଗତ ଗୋସାଇଁ 

କହିଲେ ଚାଲ ବାହାର 

ପୁରୀ ଯିବା ଆମେ ସକାଳ ଗାଡ଼ିରେ 

ଦେଖିବା ନୀଳ କନ୍ଦର l

ଶରଧା ରେ ମନ ଫାଟି ମୋ ପଡିଲା 

ସମ୍ଭବ ହେଲା କିପରି 

ଜାଗା ଫୋଟ ପାଶେ ଯାଇ ମୁଁ କହିଲି 

ଏ ସବୁ ମାୟା ତୋହରି l

ଅନାଥର ନାଥ ଆହେ ଦୟା ବନ୍ତ 

ତୋ ପରି ଠାକୁର ଜଣେ 

ପୁଣ୍ୟ କଳ୍ପ ତରୁ ଆହେ ମହାମେରୁ 

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୁମେ ଦାତା ପଣେ ।।