ଦ୍ରୌପଦୀ

ଦ୍ରୌପଦୀ ଦୟାର ପାତ୍ର ନୁହେଁ ,

ସ୍ତ୍ରୀ ଵିମର୍ଶର ଅବଳା ନୁହେଁ ।

ଦ୍ରୌପଦୀ ବନା ଯାଇଥିବା ସ୍ତ୍ରୀ ନୁହେଁ ,

ସେ ଏକ ବ୍ୟକ୍ତି ନୁହେଁ ; ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ ଅଟେ ।

ନିଜର ସ୍ଵୟମ୍ବରରେ ରୋକି ଦେଇଥିଲେ ଅଂହଙ୍କାରୀ କର୍ଣ୍ଣକୁ ; 

ନିଜ କଥାରେ ବାଧ୍ଯ କରିଦେଇଥିଲେ ସ୍ଵୟମ୍ବର ଛାଡ଼ି ଯିବାକୁ ।

ସେ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ସଙ୍କୁଚିତା କି ଲଜ୍ଜାଶୀଳା ନୁହେଁ ,

ହସୁଥିଲେ ଚମକି ଉଠୁଥିଲେ ଏକ ମନୁଷ୍ୟ ଭଳି ।

କଟାକ୍ଷରେ ନଇଁ ଯାଉନଥିଲେ ; 

ମହା ପରାକ୍ରମୀ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନକୁ ବି ଅପମାନିତ କରିଦେଇଥିଲେ ।

ହସ୍ତୀନାପୁର ରାଜ ସଭାକୁ ,

ପୁରା ରାଜସଭାକୁ , 

ନିରୁତ୍ତର କରି ଦେଇଥିଲେ , 

ନିଜର ଵିଚକ୍ଷଣ ପ୍ରତିଭାରେ ।

ତାଙ୍କର ପ୍ରଶ୍ନ ଥରେଇଦେଇଥିଲା ସମ୍ପୂର୍ଣ ହସ୍ତୀନାପୁରକୁ...

ତୁମେ ପ୍ରଥମେ ନିଜକୁ ହରେଇଲ ;

ପୁଣି କି ଅଧିକାର ତୁମର ମତେ ବାଜି ଲଗେଇବାକୁ ? 

ଯୁଧିଷ୍ଠିରଙ୍କ ପାଖେ ନଥିଲା ଏହାର ଉତ୍ତର , 

ତାଙ୍କର ମୁଣ୍ଡ ନଇଁ ଯାଉଥିଲା ।

ସେ ଭୀଷ୍ମ ହୁଅନ୍ତୁ ବା ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର କେବଳ ମୁଣ୍ଡ ନଇଁ ନ ଥିଲା ;

ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କର ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ରାଜସଭାକୁ ଭୟଭୀତ କରି ଦେଇଥିଲା ।

ଏତେ ଭୟଭୀତ ଯେ , ଡରିଯାଇ ମୋହରେ ଅନ୍ଧ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର

ଦ୍ରୌପଦୀଙ୍କର ସବୁ କିଛି ଫେରାଇ ଦେଇଥିଲେ ।

ବହୁ ପତ୍ନିବାଦର ଦୁନିଆରେ ଏକ ମାତ୍ର ଦ୍ରୌପଦୀ ହିଁ ଅଟନ୍ତି ;

ଯିଏ ଏକା ବହୁପତିବାଦୀ ଥିଲେ ।

ସିଏ ଏତେ ଦୁର୍ବଳ ନୁହେଁ କି 

କୁନ୍ତୀ ପାଞ୍ଚ ଜଣଙ୍କ ଭିତରେ ବାଣ୍ଟିଦେଲେ 

ଆଉ ସିଏ ବି ବିଚାରୀ ବାଣ୍ଟି ହେଇଗଲେ ।

ସେ ମହତ୍ତ୍ବାକଁକ୍ଷୀ ଥିଲେ ,

ପାଞ୍ଚାଳ ରାଜାଙ୍କ ରାଜକୁମାରୀ ,

ଵନିବାକୁ ହେବ ତାଙ୍କୁ ହସ୍ତୀନାପୁରର ସାମ୍ରାଜ୍ଞୀ

ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ପତ୍ନୀ ବନି ପାରିବେନି ସାମ୍ରାଜ୍ଞୀ

ଆଉ ପୁଣିଥରେ ଏଥିରେ ଦୋଷ ବା କଣ ?

ରାଜା ମହଲରେ କିଏ ଅଛି ଏକ ପତ୍ନୀବ୍ରତ

ତାହାଲେ ଦ୍ରୌପଦୀ କାଇଁ ରହିବେ ଏକ ପତିବ୍ରତା 

ସିଏ ବି ମନ୍ୟୁଷ ଅଟେ , ତାଙ୍କୁ ବି ଦରକାର ସେହି ସବୁ ଅଧିକାର 

ତାଙ୍କୁ ବି ଉପଭୋଗ କରିବାର ଅଛି ସବୁ କିଛି ଏକ ବ୍ୟକ୍ତି ଭଳି ।

କାହିଁକି ଫସିଯିବ ସେ , ପିତୃ ସତ୍ତାତ୍ମକ ତିଆରି ଜାଲରେ 

ଯେଉଁଠି ପୁରୁଷ ଶହେ ବିବାହ କଲାପରେ ବି ମହାନ ଅଟେ

ଆଉ ସ୍ତ୍ରୀ ?

ମନରେ ବି କାହାକଥା ଭାବିନେଲେ ହୋଇଯାଏ ପାପିନୀ ।

ଦ୍ରୌପଦୀ ଝଟକା ଦେଇଥିଲେ 

ସେଇ ଦୋ ମୁହାଁ ନୀତିର ମାନ୍ୟତା କୁ ।

ଆଉ ପୁରୁଷର ସମକ୍ଷକ ହେଇ ଠିଆ ହେଇଥିଲେ ବହୁପତିଙ୍କ ସହିତ ।

ପତ୍ନୀର ରୂପରେ ବି ଅନନ୍ୟ ଦ୍ରୌପଦୀ 

ମହାବଳି ଭୀମ ତାଙ୍କୁ ଡରୁଥିଲେ 

ଯୁଧିଷ୍ଠିର ତାଙ୍କ ପ୍ରଶ୍ନରେ ଡରି ଯାଇଥିଲେ 

ଅର୍ଜୁନ ବି ତାଙ୍କ ଚାହାଁଣି ସାମ୍ମନା କରି ପାରିଥିଲେ କେଉଁଠି ?

ସହଦେବ ଓ ନକୁଳ ? 

ସମର୍ପିତା ପତ୍ନୀ ଭଳି 

ସମର୍ପିତ ପତିର ଏକ ପରିଭାଷା ଗଢି ନେଇଥିଲେ 

ମନ କିଣିବାର କଳାରେ ଏତେ ନିପୁଣ ଥିଲେ ଯେ 

ପାଣ୍ଡବ ମାନଙ୍କୁ ହରାଇ କୁନ୍ତୀଙ୍କର ସବୁଠୁ ପ୍ରିୟ ହୋଇ ପାରିଥିଲେ । 

ଦ୍ରୌପଦୀ ଏକ ବିରାଟ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ 

ନା ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ଭଳି ପୁତ୍ର ମୋହରେ ଅନ୍ଧ ଥିଲେ 

ନା ପୁତ୍ର ଶୋକର ଅବସାଦରେ ବୁଡ଼ିଯାଇଥିଲେ 

ବରଂ ମାନବିକତାର ଶିଖରକୁ ଚଢି ଅଶ୍ଵତ୍ଥାମା ର ମାଆର ଦୁଃଖକୁ ଅନୁଭବ କରି ଅଶ୍ଵତ୍ଥାମାକୁ କ୍ଷମା କରିଦେଇଥିଲେ 

ସେଇ ଅଶ୍ଵତ୍ଥାମାକୁ ଯିଏ ତାଙ୍କର ଶୋଇଥିବା ପାଞ୍ଚ ପୁତ୍ର ଓ ଏକମାତ୍ର ଭାଇକୁ ମୃତ୍ୟୁର ଘାଟରେ ପହଁଚାଇଦେଇଥିଲା ।

କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ , ଯେଉଁ କୃଷ୍ଣର ସାମ୍ନାରେ ପାଣ୍ଡବ ମାନଙ୍କ ସହ ସାରା ହସ୍ତିନା ପୁରା ମୌନ ହୋଇ ଯାଇଥିଲେ , ତାଙ୍କ ସହିତ ବି ତର୍କ କରୁଥିଲେ 

ସେଥି ପାଇଁ ତ ସେ ଭାରତୀୟ ସଂସ୍କୃତିର ପ୍ରଥମ ସ୍ତ୍ରୀ ଯିଏ କୌଣସି ପୁରୁଷର ସଖି ହେଇ କୃଷ୍ଣର କୃଷ୍ନା ହେଇଯାଇଥିଲେ ।

ଦ୍ରୌପଦୀ ସେଇ ସ୍ତ୍ରୀ ନୁହେଁ ଯାହାକୁ ସମାଜ ବନେଇଥାଏ , ଦ୍ରୌପଦୀ ବ୍ୟକ୍ତି ନୁହେଁ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ଅଟେ । 

ଯାହାକୁ ସେ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀତ୍ବ ରେ ବନେଇଛି ।।