ଦୁହିତା

ଦୁହିତା' ଦୁଇଟା ହିତ ସାଧନେ ରଖେ ଏକାଗ୍ରତା

ପ୍ରଥମେ ଜନମି ପିତା କୂଳେ ହୁଏ ଆଦୃତା ।

ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷା ଗୁଣରେ ଭରେ ତାର ସରସତା

ଦ୍ଵିତୀୟରେ ହୋଇ ସେ ଉପଯୁକ୍ତା ବିଭୁଷିତା ।

ପିତା ଘର ଛାଡି଼ଯାଏ ଶାଶୁଘର ନବ ବିହାହିତା

ଦୁଇ କୂଳେ ରଖି ମଧୁର ସଂପର୍କର ଏକତା ।

ସେବା ଯତ୍ନ ତ୍ଯାଗର ଦେଖାଏ ମହନୀୟତା

ପୁଣ୍ୟ ପବିତ୍ର ମମତା ଧାରର ସେ ସରିତା ।

କନ୍ୟାରୁ ବଧୂ ପୁଣି ମାତାରେ ସ୍ଵୟଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣା

ମାନବୀ ରୂପରେ ଦେବୀ ସେ ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ।

ଅତୁଳନୀୟତାରେ ସମାଜେ ହୁଏ ଅଗ୍ରଗଣ୍ୟା

ଆଚାର ବ୍ୟବହାର ଚରିତ୍ରରେ ସେ ସୁଧନ୍ୟା ।

ହସ ଲୁହକୁ ସାଥୀରେ ନେଇ ସେ ଅନନ୍ୟା

ସାରା ଜଗତ କରେ ତାର ଚରଣ ବନ୍ଦନା ।

ବସୁଧା ସମ ସହିଥାଏ କେତେ କଷ୍ଟ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତା ଜୀବନ ତାର ଭବେ ସେ ପୁଣ୍ୟା ।

ସଂସାରର ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତା ଲାଗି ସେ ଦୁହିତା

ମମତାର ଅମୃତ ଦାନେ ହୁଏ ଜଗତଜିତା।

         

ଗୁଣାତ୍ମକ ଦିଗେ ଆଜିର ସମାଜେ ଦୁହିତା

ହୁଏ ସୁବିଧା ସୁଯୋଗରୁ ବଞ୍ଚିତା ଉପେକ୍ଷତା ।

କନ୍ୟାଟିଏ ବୋଲି ହେୟ ଆଖିରେ ନ୍ୟୁନା

ଦୂରେଇ ଯାଏ ତା'ଠାରୁ ଆଶା ସମ୍ଭାବନା ।

କନ୍ୟା ଭୃଣଟିଏ ଜାଣିଲେ କରାନ୍ତି ଗର୍ଭପାତ

ଅନାଦରରେ ବଢେ ପାଇ ନା ନା ଆଘାତ ।

ଜୀବନ ହୁଏ ତାର ବିପଦପୂର୍ଣ୍ଣ ଅସୁରକ୍ଷିତ 

ଆତଙ୍କିତା ହୋଇ ରହିଥାଏ ସଂକୁଚିତ ।

ପ୍ରତିଭା ବିକାଶେ ପାଏ ନାହିଁ ସବୁ ସୁବିଧା

ପ୍ରତି ପାଦେ ପାଦେ ଆସେ ତାର ବାଧା ।

ପ୍ରତିବାଦର ସ୍ଵର କୋଳାହଳେ ହୁଏ ଲୀନ

ଅନ୍ତର୍ଦାହେ କୁହୁଳି ଦଗ୍ଧଭୁତ ତା ଜୀବନ ।

ପାଏନା ଉଚିତ ମାତ୍ରାରେ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସମ୍ମାନ

ହରାଏ ତାର ନ୍ୟାର୍ଯ୍ୟ ସ୍ବତନ୍ତ୍ରତା ସ୍ବାଭିମାନ ।

ଦୁହିତାର ଦୁଇ କୂଳ ହିତା ମହତ ଲକ୍ଷ୍ୟ

କୋହ ହୋଇ ରହିଯାଏ କ୍ଷତାକ୍ତ କରେ ବକ୍ଷ ।

ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା ସଭ୍ୟ ସମାଜର ମୌଳିକତା

ଟେକ ତାର ବଜାଇ ଜାତିର ସାର୍ଥକତା।