ଦିଅ ରେ କୋକେଇ ସଜେଇ

ଜୀବନର ସାୟଂକାଳେ ଆଜି ମୁଁ ଏକା 

ବିତେଇ ସାରିଛି ସବୁ 

          ମଧୁମୟ ଅବସ୍ଥା ।

ବାଲ୍ୟକାଳର ସେ ଚପଳାମି ,

     କୈଶୋର ର ମନରେ ନୂଆ ଭାବନା ,

ଯୌବନ ରେ ପ୍ରେମଭରା ଅନୁଭୂତି ,

       ସବୁଥିର ସ୍ବାଦ ପାଇ ମୁଁ ସାରିଛି ।

ସାଥୀଟିଏ ଯେବେ ଆସିଲା ଜୀବନେ 

      ପୂରଣ ହୋଇଥିଲା ସବୁ ଅଭାବ ,

  କୋଳରେ ମଥା ଥାପି ପାଉଥିଲି

               ସରଗ ସୁଖ ।

ବାପା ବୋଲି ଯେବେ ଡାକ ଶୁଣିଲି

   ମନ ମୋର ଅଥୟ ହୋଇଗଲା ।

ହାତ ଧରି ଯାହାକୁ ଚାଲିବା ଶିଖେଇଲି

   ସେ  ଆଜି ଚାଲି ଚାଲି ଏତେ ଦୂରେ ଯେ

           ମୋ ଡାକ ବି ତାକୁ ଶୁଭେନା ।

ଖାଲି ଝୁରୁଛି ସବୁ ସ୍ମୃତି କୁ ,

ଏ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଲାଗୁଛି ଭାରି ଭାରି ।

ଆଜି ଆଉ ବଳ ନାହିଁ ଚାଲିବାକୁ

    ପାଖେ ଖାଲି ଭରସା ଆଶାବାଡିକୁ ।

ଜୀବନେ ଯାହା  ସଞ୍ଚିଲି 

   ସବୁତକ ଅଜାଡିଲି ସନ୍ତାନକୁ ,

ତେବେ ବି ଦୁଃଖ ନାହିଁ ।

ଦୁଃଖ ତ କେବଳ ଏତିକି 

 ଏ ବୟସରେ କେମିତି ବଞ୍ଚିବି 

          ବିନା ସାହାରା ରେ ।

ଜୀବନଟା ଏବେ ବୋଝ ଲାଗିଲାଣି ,

     ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ନିଇତି କରୁଛି ପ୍ରାର୍ଥନା,

  ତଥାପି ନିଷ୍ଠୁର ଯମରାଜ ବି

          ମୋ କଥା ଶୁଣେନା ।

ଲିଭେଇ ଦେ ଏ ଜୀବନ ଦୀପ ,

    କାକୁତି କରୁଛି ମୁହିଁ ,

ବଳ ନାହିଁ ବୋଲି ଆଜି 

      ନାହିଁ ମୋର ଲୋଡା ,

ମୋ ଠି ନାହିଁ ଆଉ କା'ର କାମ ,

     ମୋ କଥା ସଭିଁଙ୍କୁ ଲାଗୁଛି ପିତା ,

 କେମିତି ଏ ସବୁ ସହିବି ବୁଝି ବି ପାରେ ନା ।

ଆଖି କୁ ଦିଶୁନି ଆଉ କିଛି ଛବି  ,

  ହାତ ହୁଏ ଥରଥର 

    ପାଦ ହୁଏ ଟଳମଳ ,

ଦୁଇ ପାଦ ଗଲେ ଲାଗେ ଧଇଁସଇଁ ।

କାହିଁକି ବଞ୍ଚିବି ,କାହା ପାଇଁ ବଞ୍ଚିବି ,

  ଜୀବନକୁ ଆଉ ଲୋଭ ନାହିଁ ,

ଦେ ତୁ ମୋ ପାଇଁ କୋକେଇ ସଜେଇ ,

  ଆଖି ମୁଦି ଶାନ୍ତି ରେ ଯିବି ମୁଁ ଶୋଇ ।