ଦିଅ ବିଦାୟ

ଅଦରକାରୀ ବସ୍ତୁପ୍ରାୟ ଏ ଶରୀର

ଅନାବଶ୍ଯକ ଏ ଅସହାୟ ପ୍ରାଣ ତୁମ ଜଗତେ

ଅନାସକ୍ତ ଅସମ୍ଭବ ଜାଣେ ପ୍ରଭୁ

ଅବଶ୍ଯ ମଣିଷ ବୋଲି ତ ଏ ଗୁହାରି

ଅମଣିଷ ଲାଗେ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରିଦିଅ

ହେ ପରମେଶ୍ୱର ତୁଚ୍ଛକୁ ଦିଅ ବିଦାୟ, 

ଅଭକ୍ତି ଏ ମନ, ହୃଦୟର ଘର

ଅବିଳମ୍ବେ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ କରିଦିଅ ପର

ଅହର୍ନିଶି ଅଭିଯୋଗ ମୋର 

ଅସନ୍ତୁଷ୍ଟ ତୁମ୍ଭପରେ ସଦା ହେ ଈଶ୍ବର

ଅନିଶ୍ୱାସ କରିଦିଅ ଏ ଦେହ

ହେ ଜଗଦୀଶ ଅଧମକୁ ଦିଅ ବିଦାୟ, 

ଅଜସ୍ର ମହାନ ଆତ୍ମା ସ୍ଥିତ ଏ ଜଗତେ 

ଅଲୋଡା କୁ କାହିଁ ରଖିଛ ବାନ୍ଧି

ଅକାରଣେ ଜୀବନ ଲାଗେ ସତେ

ଅବାସ୍ତବେ ବଞ୍ଚିଛି କରି କ୍ଷଣ ସହ ସନ୍ଧି

ଆମରଣ ନିଷ୍ଠୁର ନିର୍ଦୟ ଏ ମୁର୍ଖ

ଅତିଶିଘ୍ର କରିଦିଅ ନିଶେଷ ବିଲୟ

ହେ ପରମାତ୍ମା ଏ କୀଟ ଦିଅ ବିଦାୟ,

ଅପ୍ରାକୃତ ଭାବନାରେ ମଣିଷପଣିଆ ନାହିଁ

ଅଲକ୍ଷଣା ଏ ଜୀବନ୍ତ ପଥର ଭାଙ୍ଗ ହେ

ଅଲଣା ମୋ' ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ବାସର ପ୍ରସାଦ

ଅକ୍ଷରହୀନ ଶିକ୍ଷିତକୁ ଦିଅ ମହାଶିକ୍ଷା

ଅମାବାସ୍ଯା ରୂପୀ ଏ ନର ହଟାଇ ଦିଅ

ଅଜ୍ଞାନୀ ଅଂଶକୁ ପ୍ରଭୁ ଦିଅ ବିଦାୟ।