ମୋ' ନୀରବତାର ଶବଦ

କେବେ ବିବାଦ କେବେ ପ୍ରବାଦ

କେବେ ସମ୍ବାଦ କେବେ ଅପବାଦ

ସବୁ ସହିଚାଲିଛି ଏ ଜୀବନ,

କେବେ ସମୟ ରୂପି ରାବଣ ସମ୍ମୁଖରେ

ଦୃଢ଼ ଭାବରେ ପାଦ ପକାଇଥିବା ଅଙ୍ଗଦ

କେବେ ସମ୍ମାନ କେବେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଅପମାନ 

ସବୁ ସହିଚାଲିଛି ଏ ଜୀବନ,

ନୀରବତାକୁ ନିଶବ୍ଦପଣକୁ ବାଛିବାର 

ଏ ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ କାର୍ଯ୍ୟ ଭାରି ବେଦନା ଦିଏ

ଲୁହକୁ ବୁଝାଉଥାଏ ବାରବାର ମନ ମୋର

ଆଖି ଦୁଇ କିନ୍ତୁ ନିତିନିତି ଭିଜୁଥାଏ,

କିଏ ବା ଶୁଣିପାରିବ ମୋ' ନୀରବତାର ଶବ୍ଦ 

କିଏ ବା ବୁଝିପାରିବ ଏ ଅନ୍ତଃରାତ୍ମାରେ

ଥିବା କୋହର ସୁଡ଼ଙ୍ଗର କଥା ଓ ବ୍ୟଥା,

କିଏ ଖୋଲି ପାରିବ ଏ ହୃଦୟର ଭେଦ,

ଯେତେଥର ଶକ୍ତ ହୁଏ ସେତେଥର ହୁଏ ନିଷ୍ଠୁର 

ମୁଁ ନିଷ୍ଠୁର ହେବା ମୋତେ ମାରିଦିଏ

ପୁନଃର୍ବାର ମୁଁ ଉଦାର ହୁଏ କୋମଳ ହୁଏ

ଆଉ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ମୋର ଏ ଜୀବନରେ

ଯେତେଥର ମୁଁ ଉଦାର ହୁଏ 

କାହିଁକି କେଜାଣି ଲାଗେ ମୁଁ ଦୁର୍ବଳ ହୁଏ,

ମୋ' ଅସହାୟତାର ପବିତ୍ରତା କିଏ ବୁଝିବ

କିଏ ଶୁଣିପାରିବ ଅନ୍ତର ବେଦନାର‌ ସ୍ୱର

ଏ ନୀରବତା ସତେ ମୃତ୍ୟୁ ଲାଗେ ମୋତେ

ମୁଁ ହସିଲେ ବି ଲୁହ ବହେ କେତେ 

ମୁଁ ରାଗିଲେ ବି କୋହ ଆସେ କେତେ

ନିଜକୁ ଭାଙ୍ଗିବାର ସାହସରେ ମୁଁ କାହିଁକି 

ବାରବାର ଯୋଡ଼ିହୁଏ ଆଉଥରେ ଗଢିହୁଏ।

©® ଦେବବ୍ରତ ମିଶ୍ର 

ତା ୦୭.୦୬.୨୦୨୫