ଧୂସର ଦିଗ୍‌ବିଜୟର ଅସ୍ପଷ୍ଟ ପାଦଶବ୍ଦ

ଏତେବଡ ଦୁନିଆଁର ପ୍ରଶସ୍ତ ଛାତିରେ

ସକାଳରୁ ସଂଜ ହୁଏ , ଦିନ ଗଡିଯାଏ

କଅଁଳ ଖରା ପାକଳ ହୋଇ ନଇଁ ଆସେ

ମୁଣ୍ଡ ଉପରକୁ କିଛି ଅବଶୋଷର ରୂପ ନେଇ ;

ଜଂଜାଳର ପରିଧି ଭିତରେ ଝୁଣ୍ଟି ଝୁଣ୍ଟି 

ସ୍ବତଃ ଆଗେଇ ଗଲାବେଳେ 

ବେଳେବେଳେ ଥକି ପଡେ,ବାକ୍ ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଯାଏ 

ପଛକୁ ଚାହେଁ ବାରମ୍ବାର ,ପୁଣି

କାହାର ଅସ୍ପଷ୍ଟ ପାଦଶବ୍ଦରେ ଚମକି ପଡେ

ନିଜର ଛାଇ ବି ଥଟ୍ଟା କରୁଥାଏ , ମୁହଁ ମୋଡୁଥାଏ

ନୀଡଫେରା ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ମୃଦୁ କୋଳାହଳ 

ମୋତେ ମୋହାଚ୍ଛନ୍ନ କରେ ପୁନଶ୍ଚ ;

ବିଚଳିତ ହୁଏ ମୁଁ ଅନେକ ସ୍ମୃତି ଓ ବିସ୍ମୃତିର

ଅସମାହିତ ସମୀକରଣରେ  ।।

ଆଚରଣ ଓ ଉଚ୍ଚାରଣ ସବୁ ବଦଳିଯାଏ

ଖୋଜିଚାଲେ ଗଳିକନ୍ଦି, ରାଜପଥ

କାଳେ କିଏ ଚିହ୍ନା ମୁହଁ ଦେଖାହୋଇଯିବେ

ଅନ୍ତତ କିଛି ସମୟ ହେଉ ପଛେ

ସ୍ନେହ ଓ ସହାନୁଭୂତିର ମିଠା ଖୋଳପାରେ

ବାନ୍ଧି ହୋଇଯିବି , ବିଗଳିତ ହୋଇଯିବି  

ପରିଚୟ ପାଇଜିବି ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନ ପାଇଁ 

ଠିକଣା ମିଳିଯିବ ଲେଖିବାକୁ ଲହୁର କାଳିରେ 

ମୋ ହସ ଓ ଲୁହର ଦରଦୀ କାହାଣୀ ଟିଏ ।।

କେତେ ବିଶ୍ବାସ, ଅବିଶ୍ବାସ ଓ ଛଳନାରେ ବନ୍ଦୀ 

ମୋ ଠିକଣା ମୋ ଆତ୍ମ ପରିଚୟ

ମୋ ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଓ ଭବିଷ୍ୟ

କେତେ କେତେ ଆତ୍ମଘାତୀ ଆକ୍ରମଣ, ବାରୁଦର ରଂଗ

ଲିଭାଇ ଦିଏ କେତେବେଳେ କେମିତି 

ମୋ ଷଠିଘର, ମୋ ଅତୁଟ ବିଶ୍ବାସ ।

'ମୁଁ ' ର ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ଭିତରେ ମୁଁ ହିଁ ହଜିଯାଏ

ଠିକଣା ଧୋଇ ହୋଇଯାଏ ନିଥର ରାତିରେ

ସମୟର ଉତ୍ତାଳ ସ୍ରୋତରେ ,

ମୁକ୍ତିର ପିପାସା ଦିଶାହରା ହୁଏ

କ୍ଷତାକ୍ତ, ରକ୍ତାତ ହୁଏ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ଓ ବାସ୍ତବତା

ବହଳ ଅନ୍ଧାରର ଅର୍ଗଳି ଭିତରେ ବାଟଖୋଜେ ମୁଁ  

ବାର ବାର ଅନେକ ବାର  ।।

ଏବେ ମୋ ଠିକଣା ଧୂଳି ଧୂସରିତ ମାନଚିତ୍ରଟିଏ

ଶେଷହୀନ ଅଫେରା ଲମ୍ବା ରାସ୍ତାଟିଏ 

ଲଟକି ଥିବା ଠିକ୍ ଏକ ଗୁଡିଟିଏ ପରି

ମାଟି ଓ ଆକାଶର ଆବର୍ତ୍ତ ମଧ୍ୟରେ ।

ତନ୍ମୟ ତାରୁଣ୍ୟର ଅଫୁରନ୍ତ ପୁଲକ 

ଏବେ ଧୂଆଁଳିଆ ପଥର ପଥିକ

ଶବ୍ଦମାନଙ୍କର ଶିଥିଳତା ବେଶ୍ ଚଳଚଂଚଳ 

କଳାହାଣ୍ଡିଆ ମେଘମାନଙ୍କ ଭୀଷଣ ଉତ୍ପାତ

ବେଳ ରତ ରତ ଲେଉଟାଣି ବେଳ

ପୃଥିବୀର ସବୁଜିମା ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଓ ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ 

ସବୁ କୋଳାହଳ ଭିତରେ ନିଃସଙ୍ଗ,ନିର୍ବାକ ମୁଁ 

ହାତ ଗୋଡ ବନ୍ଧାହୋଇଥିବା ପାଳଭୂତଟିଏ

ଉଜୁଡା କ୍ଷେତର ଚୌହଦି ଭିତରେ   ।।