ଧୂମ୍ରାଭ ଆକାଶ

ଗୋଲାପର କଣ୍ଟା ହାତେ ଫୁଟିଗଲେ

ବୁହଇ ରକତ ଧାର

ମୁହଁ ମୋଡିଦେଲେ ଗୋଲାପ କଳିକା

ନୟନୁ ଝରଇ ନୀର I

ବର୍ଷା ଭିଜାଇଲେ ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ

ଆଖି ଭିଜି ଭିଜି ଯାଏ

କେ ଜାଣି ନ କୁହ ବର୍ଷା ତା ହାତରେ

ଲୁହ ସବୁ ପୋଛି ନିଏ I

ପ୍ରୀତିର ମୟୁଖେ ଜଳିଗଲେ ମନ

ଆଶାର ଆଲୋକ ଶିଖା

ନୀରବରେ ଜଳେ ହୃଦୟ କନ୍ଦର

ଜଳିଯାଏ ପ୍ରୀତି ରେଖା I

ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜରେ ମୁହଁ ଲୁଚିଗଲେ

ଅନ୍ଧାର ଆସିଲେ ମାଡି

ଅନ୍ଧ ପାଇଁ କିଛି ଫରକ ପଡେନି

ହାତେଥିଲେ ଆଶାବାଡି I