ଧାରା ଶ୍ରାବଣ

ଝିପିଝିପି  ଝରାଏ ବାରି ଅହର୍ନିଶି ଏ ଧାରା ଶ୍ରାବଣ ,

ଆନନ୍ଦେ ନାଚୁଛି ବର୍ଷାରାଣୀ ବାଜେ ନୁପୁର,କଙ୍କଣ ।

ରଚିଲା ପୀପାସୁ ମନେ ଅପରିମିତ ଅକୁହା ଶିହରଣ ,

ଉପୁଜାଇବ ଶସ୍ଯ ପରିବା, ଫେଡି ଚଷାର କଷଣ ।

ନଭମଣ୍ଡଳେ ଭାରି ଭାରି ଆଦ୍ରତାର ଅନୀଳ ସମ୍ମିଶ୍ରଣ, 

ଦରଜା, କାନ୍ଥ ସାରା ଫିମ୍ପିର ଧୋବଳିଆ ଆବରଣ। 

ବିବଶେ ପ୍ରଭାତ, ନିଃଶବ୍ଦେ ଡାକେ ନ ଦେଖି ଅରୁଣ,

ଅବଶତା ବଢାଏ ମନେ ଶୀତଳ ବାଷ୍ପୀୟ ସମୀରଣ।

ସୌରାଲୋକ ବାଧକ ସାଜେ ବହଳ ଜଳଦ ଆସ୍ତରଣ,

ଦାଣ୍ଡ , ବାରି ଅଗଣା ଅକ୍ତିଆରେ ସବୁଜ ଶିଉଳି ମସୃଣ। 

ଶୁଭ୍ର ପଣତେ ଢାଙ୍କି ଝଲକାଏ ଟଗର ତମାଳ ବଣ,

ସବୁଜିମା ଭରେ ତରୁ ଜଗତେ ଏଇ ମତୁଆଲା ଶ୍ରାବଣ।

 

ଜଳାଭିଷେକ ବାବା ନୀଳକଣ୍ଠ  ମସ୍ତକେ  ମହଣ ମହଣ,

ଭକତ କାଉଡ଼ିଆ ମନାସନ୍ତି କେଜାଣି କେତେ ଯେ କ'ଣ।

ମ୍ଲାନେ ନତ ରାଜୀବ ନ ଲଭି ସମ୍ୟକ୍ ଶୀତାଂଶୁ କିରଣ ,

ସଦା ଅବୁଝା, ଅଛିଣ୍ଡା ପ୍ରକୃତିର ଅନନ୍ୟ ସମୀକରଣ।

ବରଷା ବିହୁନେ ରସାପରେ ଜୀବନ ଯେ ଅକାରଣ ,

ଶୁଝାଇ କି ପାରିବ କେବେ କେହି ତା' ଅବ୍ୟକ୍ତ ଋଣ !