ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ

ଦାରୁଣ ନିଦାଘ ଦାହ ଦୁର୍ବିସହ

ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ ମାତା

ଦିନ ଠାରୁ ରାତି  ଦହନ ର ଜ୍ଵାଳା

ନିରବଧୀ ନୀରସତା ।

ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ ମଞ୍ଜୁଳ ବରଣୀ 

ଦିଶେ ରୁକ୍ଷ ଶୁଷ୍କ ବତ

ଦେଦିପ୍ୟମାନ ଏ ବନ ଉପବନ

ତରୁ କୁସୁମ ମଣ୍ଡିତ ।

ଦୂରୁ ଦେଖିଲେ ଯେ ଲଣ୍ଡିତ ଓ ରୁକ୍ଷ

ବୃକ୍ଷ ଦ୍ରୁମ ରାଜି ବେଶ

ଦିଗନ୍ତ ପ୍ରସାରୀ ସୁଷମା ଲହରୀ

ହୁଏ ଏବେ ପ୍ରବାହିତ ।

ଦଗ୍ଧିଭୁତ ସବୁ ବୃକ୍ଷ ପତ୍ର ତରୁ

ହେତୁ ହୋଇ ଅଛି ଆଜି

ଦହଇ ନିଦାଘ ଦାହ ଯେ ଅସହ୍ୟ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପ୍ରବାହ ସରଜି ।

 ଦେହ ଦହେ ଝାଞ୍ଜି ଉତ୍ତାପ ର ବୃଦ୍ଧି

ହେତୁ ରୁ ଅଧିକ ତର

ଦିକି ଦିକି ଜଳେ ନିଆଁ ସ୍ଥାନେ ସ୍ଥାନେ

ଲାଗି ଯାଇ ଅଚାନକ ।

ଦାରୁଣ ପ୍ରହାରେ କଷଣ ସେ ଭରେ

ଦୁଃଖ।ର୍ତ୍ତ କରେ ଜୀବନେ

ଦିବାସ୍ୱପ୍ନ ମଗ୍ନ ରହି ଥାନ୍ତି ଜନେ

 ପଡି ରହି ଏଣେ ତେଣେ ।

ଦ୍ଵୀପବତୀ ବେଶ ଶୁଷ୍କ ଓ ନୀରସ

 କ୍ଷୀଣ ସ୍ରୋତ ଧାର ଧୀର

ଦୂରୁ ପ୍ରବାହିତ ହେଉଅଛି ଦେଖ

ଦିଶଇ କି ଚମତ୍କାର ।

ଦେଖ ଏ ତାଡ଼ାଗ ଦଗ୍ଧିତ ନିଦାଘ

ଶୁଖାଇ ଦେଇଛି କେତେ

ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ କାହିଁ କେଉଁ ଠାରେ 

ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଟିକେ ଟିକେ ।

ଦେଖ ଜଳ ଧରି ରହିଛି ପୋଖରୀ

ପଶୁଏ ଲୋଟନ୍ତି ପଙ୍କେ

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ ଜଳ ଏତେ ବେଳେ ,

ଜଳ ଛତ୍ର ଖୋଲେ କେତେ ।

ଦୀର୍ଘ ହୁଏ ଦିନ ରାତି ହୁଏ ସାନ

କରି ହେଉ ନାହିଁ ଶ୍ରମ

 ଦିବସ ପ୍ରାରମ୍ଭ ସମୟରେ କାମ

ସାରି ଘେନନ୍ତି ବିଶ୍ରାମ ।

ଦାହ ଦାଉ ତାତି ସହି ସହି ନିତି

ଜୀବ ଜନ୍ତୁ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ

ଦ୍ରୁମ ବଲ୍ଲୀ ରାଜି ଦେଖ କେହେଁ ଆଜି

ସର୍ବେ ଯାଇ ଛନ୍ତି ସିଝି ।

ଦହଗଞ୍ଜ ହୁଏ ମଣିଷ ଜୀବନ

ଦାରୁଣ ନିଦାଘ କାଳ 

ଦଗ୍ଧ ଦ୍ୱିପ୍ରହର ଝାଞ୍ଜି ର ପ୍ରହାର

ଜୀବନ କରେ ବିକଳ ।

ଦିନୁ ଦିନ ବଢ଼େ ଅଂଶୁଘାତ ପୀଡା

ଯନ୍ତ୍ରଣା ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରକୋପ

ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ ରୁକ୍ଷ ମରୁ ଭୂମି

ପରାଏ ବିକଟ ରୂପ ।

 ଦିଏ ନିତ୍ୟେ ଭୟ ଗରମ ଦୁଃସହ

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ତାପ ବଢ଼େ

ଦାରୁଣ ନିଦାଘ ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ

ଜ୍ଵଳନ ସତତ ଜଳେ ।