ଦାନାର ମାଝୀ

ଦାନ ମାଝୀ ଅବା ଦାନାର ମାଝୀ

ସମୟ ସାଥିରେ ନିଇତି ଯୁଝି

ତତଲା ଲୁହରେ ଯାଆନ୍ତି ସିଝି ।

ସ୍ତ୍ରୀ ଶବକୁ କେ କାନ୍ଧରେ ବୁହେ

ପୁଅ ଶବ କିଏ କାନ୍ଧେଇ ଯାଏ 

ତାଙ୍କ କଥା ଅବା ବୁଝୁଛି କିଏ !

ଅନ୍ଧାରୀ ମୂଲକ ମଣିଷ ବୋଲି

ଦୁନିଆ ଯାଉଛି ତାଙ୍କୁ ତ ଭୁଲି

କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା କାନ୍ଦନ୍ତି ଖାଲି ।

ଅସଜଡା ତାଙ୍କ ଘର ସଂସାର 

ଦିନରେ ବି ସେଠି ଭରା ଅନ୍ଧାର

ଆଖିରୁ ଶୁଖେନା ଲୁହ ତାଙ୍କର ।

କିଏ ଜାଣେ କେବେ ପାହିବ ରାତି

ବଦଳିଯିବସେ ଲୋକଙ୍କ ସ୍ଥିତି

ଦାନାର ହସିବ ଫୁଲେଇ ଛାତି ।,