ଚୁଡ଼ି

ଏ ଚୁଡ଼ି ପିନ୍ଧିବି ସେ ଚୁଡ଼ି ପିନ୍ଧିବି

କାନ୍ଦି ଫଟାଏ ସେ ନିଜଘର,

ବାଲ୍ୟକାଳୁ ସତେ ଏଇ ଚୁଡ଼ି କେତେ

ସାଥି ହୋଇ ଥିଲା ଝିଅଟିର ।

ସିନ୍ଦୁର ନାଇଲା ସଙ୍ଖାବି ନାଇଲା

ଝିଅ ଆଜି ଗଲା ଶାଶୂଘର,

ବିଦାହେଲା ବେଳେ ଅଧିରେ କହିଲା

କାହିଁ ତଡ଼ିଦିଅ ବାପା ମୋର ।

ସିନ୍ଦୁର ଲିଭିଲା ସଙ୍ଖାବି ଭାଙ୍ଗିଲା

ଦୁନିଆ ସାଜିଲା ସ୍ୱାର୍ଥପର,

ଅଲକ୍ଷଣି କହି ପର କଲେ ସବୁ

ଶୁଖିଲାନି କେବେ ଲୁହ ତା'ର ।

ଯେଉଁ ଚୁଡ଼ିକୁ ସେ ଆଜନ୍ମୁ ଚିହ୍ନିଛି

କରିଛିବି ବହୁ ଆପଣାର,

ଚୁଡ଼ିରବା କିଭୁଲ, କିଭୁଲ ସେଇ ନାରୀଟାର

ଯେଉଁ ଭୁଲ ପାଇଁ ଚୁଡ଼ିବି ହୋଇଲା ସାତପର ।

ଚୁଡ଼ିବି ହୋଇଲା ସାତପର

ଚୁଡ଼ିବି ହୋଇଲା ସାତପର ।