ଚିତ୍ରକର

ଆଙ୍କୁ ଆଙ୍କୁ ଆଙ୍କିଦେଲି ଥରେ

ପ୍ରେମର ପରିଭାଷା 

ଦୁନିଆ କହିଲା ତୁ ଚିତ୍ରକର

ତୁତ ଆମ ଭରସା ।

ଏତେ ଦିନ ଥିଲୁ ତୁ କୁଆଡେ

ଆମେ ଥିଲୁ ହତାସରେ 

ଖୋଜୁଥୁଲୁ ତତେ କାହିଁ କେତେଦୁର

 ଗିରି ବନ କାନନରେ ।

ଖୋଜୁଥିଲୁ ପୁଣି ଜନପଦେ

ଖୋଜୁଥିଲୁ ନଦୀତିରେ 

ବିଳପିବିଳପି କାନ୍ଦୁଥିଲା ଅନ୍ତର

ତୋର ବିଚ୍ଛେଦରେ ।

ଆଜି ଆସି ଯାଇଛ ପହଁଚି

ଖୁସିର ସମ୍ଭାର ନେଇ

ବନିଛ ତୁମେ ଏମିତି ଚିତ୍ରକର

ମୁଣ୍ଡତ ଯାଉଛି ନଇଁ ।

କେମିତି ପାଇଲ କେଉଁଠୁ ପାଇଲ

 ଜିବନର ଗୁଢରହସ୍ୟ

ଝୁରି ହେଉଥିଲୁ ଖୋଜି ହେଉଥିଲୁ

 ପାଇବାକୁ ସେହି ମନ୍ତ୍ର।

ଜିବନଟା ଖାଲି ମିଛ ମରିଚିକା

ପ୍ରେମତ ପ୍ରକାଶ ଜ୍ୟୋତି  

ହେ ଚିତ୍ରକର ଭରିଦେଲ ଜୀବନେ

ବିତିଲା ଅନ୍ଧାର ରାତି ।