ଚିଲିକାରେ ସନ୍ଧ୍ୟା

ଦୂରେ କାଳିଜାଇ ନାଆକୁ ତୋହର,

ବାହି ନେ, ଆରେ ନାଉରୀ,

ବସିଛି ବନିତା ଯିବ ଶାଶୁଘର,

ନେଇ ଯାଆ ସେହି ପାରି I 

ମରାଳ ଯୁଗଳ ସାଥିରେ ଉଡନ୍ତି,

ନୂଆ ନୀଡ଼ ଗଢିବାକୁ,

ନାଆରେ ଯାଉଛି ନବବିବାହିତା

 ସଂସାର ସଜାଡ଼ିବାକୁ I 

ରକ୍ତିମ ଆଭାରେ ସୁରୁଜ ଭରୁଛି,

ଜଳୁଛି ସାରା ଗଗନ, 

ନବବଧୂ ଦେହ ଶୀତେଇ ଦେଉଛି, 

ସୁଲୁସୁଳିଆ ପବନ I 

କାତ ତୋର ଗୀତ ଗାଉ ଅଛି ସତ,

ଚହଲେ ଚିଲିକା ଜଳ,

ପ୍ରିୟର ଚାହାଣି ଖୋଜୁଅଛି କିନ୍ତୁ, 

ପ୍ରିୟାର ଆଖି କଜ୍ଵଳ I 

ଆଉ କେତେ ଡେରି ହେବରେ ନାଉରୀ, 

ସଞ୍ଜ ଯାଉଅଛି ଗଡି, 

ଚିଲିକାର ଢେଉ ଉଠୁଛି ପଡୁଛି,

ପାଖାଏ ମିଳନ ଘଡ଼ି I 

ଝୁରି ହେଉଅଛି ପ୍ରିୟତମ ସେଠି,

ରାତି କି ପାହିବ ଜାଗି?

ଚିଲିକାର ଖଗ ନଭକୁ ଉଡୁଛି,

ନୀଡ଼କୁ ଫେରିବା ଲାଗି I 

ଘରୁ ହୋଇ ପର, 

ପରର ଘରକୁ-କରିବ ଆଜି ନିଜର,

ତୋହର କଣ୍ଠରୁ ଝରାଇ ଆଶିଷ 

କରାଓ ବିଦା ଝିଅର !