ଚିଲିକାରେ ସନ୍ଧ୍ୟା

ଦୂରେ କାଳିଜାଇ ନାଆକୁ ତୋହର,ବାହି ନେ, ଆରେ ନାଉରୀ,ବସିଛି ବନିତା ଯିବ ଶାଶୁଘର,ନେଇ ଯାଆ ସେହି ପାରି I 

ମରାଳ ଯୁଗଳ ସାଥିରେ ଉଡନ୍ତି,ନୂଆ ନୀଡ଼ ଗଢିବାକୁ,ନାଆରେ ଯାଉଛି ନବବିବାହିତା ସଂସାର ସଜାଡ଼ିବାକୁ I 

ରକ୍ତିମ ଆଭାରେ ସୁରୁଜ ଭରୁଛି,ଜଳୁଛି ସାରା ଗଗନ, ନବବଧୂ ଦେହ ଶୀତେଇ ଦେଉଛି, 

ସୁଲୁସୁଳିଆ ପବନ I 

କାତ ତୋର ଗୀତ ଗାଉ ଅଛି ସତ,ଚହଲେ ଚିଲିକା ଜଳ,ପ୍ରିୟର ଚାହାଣି ଖୋଜୁଅଛି କିନ୍ତୁ, ପ୍ରିୟାର ଆଖି କଜ୍ଵଳ I 

ଆଉ କେତେ ଡେରି ହେବରେ ନାଉରୀ, ସଞ୍ଜ ଯାଉଅଛି ଗଡି, ଚିଲିକାର ଢେଉ ଉଠୁଛି ପଡୁଛି,ପାଖାଏ ମିଳନ ଘଡ଼ି I 

ଝୁରି ହେଉଅଛି ପ୍ରିୟତମ ସେଠି,ରାତି କି ପାହିବ ଜାଗି?ଚିଲିକାର ଖଗ ନଭକୁ ଉଡୁଛି,ନୀଡ଼କୁ ଫେରିବା ଲାଗି I 

ଘରୁ ହୋଇ ପର, ପରର ଘରକୁ-କରିବ ଆଜି ନିଜର,ତୋହର କଣ୍ଠରୁ ଝରାଇ ଆଶିଷ କରାଓ ବିଦା ଝିଅର !