ଛନ୍ଦହୀନ ଜୀବନ

ଜୀବନ ବାଟରେ କେତେ ଖାଲଖମା

କିଏ ସେ ପାରିବ ଭରି

ଏ ଜୀବନ ଏବେ ଜହର ସମାନ

ବଞ୍ଚିଛି ମୁଁ ମରିମରି ।

ପ୍ରୀତିର ପ୍ରଦୀପ ଲିଭି ଯାଇଛି ମୋ

ଝଞ୍ଜାର ଆଘାତ ପାଇ

ହୃଦ ଉପବନ ବୃକ୍ଷଶୂନ୍ୟ ଆଜି

ନାହିଁ ଫୁଲଫଳ ଛାଇ ।

ଅଳସୀ ସଞ୍ଜର ବିଭୋରପଣକୁ

ଆଖିର ଲୁହରେ ଧୋଇ

ଦୁଃଖର କବରୀ ଫିଟି ପଡ଼ିଅଛି

ସତେ ଗୋଟି ଗୋଟି ହୋଇ ।

ଅଳୀକ ଜୀବନ ଲାଗେ ଛନ୍ଦହୀନ

ମନଟା ମୋ ଭାରିଭାରି

ତୁମ ପାଇଁ ପ୍ରିୟା ଏ ଜୀବନ ଜୁଆ

ଜିତୁ ଜିତୁ ଗଲି ହାରି ।