ଛନ୍ଦ ମକରନ୍ଦ

ମୁଣ୍ଡ ନୁଇଁଦେଲେ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ଭାବରେ

ମାଙ୍କଡ଼ା ପଥର ଠାକୁର ଠାକୁର ବାସେ

ମନ ଚଇତନ ଦେଇ ଭଲ ପାଇଲେ

ବିଶ୍ୱାସେ ବିଷ ମିଶେଇ ଅନ୍ୟହାତ ଧରେ ଶେଷେ

ହାତ ବଢ଼େଇଲେ ବିପଦେ ଆପଦେ

ହାଡୁଆ ଗାଲରେ ଫୁଟିଉଠେ ସ୍ମିତ ସିହରଣ

ପରକୁ ନିଜର ଭାବିଲେ ମଣିଲେ

ଗୋଇଠା ମାରିବ ଦରକାର ବେଳେ ବିଶ୍ୱାସ ହରଣ

କରୁଣା ପଢିଲେ ଦୁଃସ୍ଥ ନାରାୟଣେ

ଅନ୍ତର ଗହ୍ନରେ ପୁଲକ ଖେଳଇ ମୃଦୁମନ୍ଦ

ଛତୁ ଫୁଟିଲା ପରି ସୁନାମ ଅର୍ଜଲେ

ବିରୋଧି ଗର୍ଜିବେ କଟୁକ୍ତିର ଛନ୍ଦ ମକରନ୍ଦ

ମଣିଷ କୂଳରେ ଜନ୍ମିଛି ଭୂତଳେ

ଦାନ ଦୟା କ୍ଷମା ପ୍ରାର୍ଥନା ସକାଶେ ପରା

ଅଢ଼େଇ ଦିନର ବଢ଼େଇ କିପାଇଁ

ଶେଷ ଠିକଣା ପରା ମୁଠାଏ ପାଉଁଶ ସରା

ସବୁ ତୋ ତୁମର ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ଭାର

ପଞ୍ଚଭୂତ ଡେଇଁ ବନାନୀ କେଦାର ଗିରି

ଯାହା ମୁଁ ଭାବୁଛି ଚିନ୍ତନେ ମନନେ

କ୍ଷଣେ ଅନୁକ୍ଷଣେ ଜାଣୁଛ ବ୍ରହ୍ମ ପରମ୍ବ୍ରହ୍ମ ଚିରି

ଧ୍ୟାନ ଧାରଣାରେ ବିତୁ ଏ ଜୀବନ

ବିଭୁ ଚରଣରେ ତନ ମନ ମତି ମୁକତି ମିଳୁ

ଶରଣ ମାଗୁଛି ଏ ଛାର କିଙ୍କର

ବାଇସି ପାହାଚ ଡେଇଁ ଗଲେ ଉତ୍କଣ୍ଠା ସମ୍ଭାଳୁ