ଚେନାଏ ହସ

ଖିଏ ହସ ତାର ବାନ୍ଧିନେଲା ମୋର

   ଉଦାସ ଚପଳ ମନ ।

ଲକ୍ଷେ ଫଗୁଣର ତା'ରୂପ ପସରା

   ଭେଟି ଦେଲା ଯେଉଁ ଦିନ॥୦॥

ରୂପା ସବାରୀରେ ଜହ୍ନ ହସୁଥିଲା

   ନିଳିମା ଆକାଶେ ରହି ।

ସିଏ ଲୋଟୁଥିଲା ପ୍ରଣୟ ଦୋଳିରେ

   ମିଠା ମଜା ଗପ କହି ।

ଘନ କୁନ୍ତଳ ତା'କବରୀ ମାଳାରେ

    କିଣି ନେଉଥିଲା ମନ॥୧॥

 ଓଢଣା ତଳର ଚିପାଚିପା ହସ

   ଲାଜ ଲାଜ ଦୁଇ ଆଖି ।

ଜଳୁଥିଲା ଦୂରେ ବାସର ଦୀପାଳି

   ରହିବାକୁ ପ୍ରୀତି ସାକ୍ଷୀ ।

ଖିଏ ହସ ଥିଲା ଆମ ପ୍ରଣୟର

    ଅମର ଅଭୂଲା ସ୍ମୃତି ॥୨॥