ଚାନ୍ଦ ପାଇଁ ପଦେ

ବିକ୍ରମ ଯାଉ ପ୍ରଜ୍ଞାନ ଯାଉ

ସରଗ ଶଶୀ ମୋ ଚମକୁଥାଉ ।

ଶହେ ତାରା ଥିଲେ କ'ଣ ହେବ

ତୋ ଆଗମେ ଅମା-ରାତି ହରିବ ।

ତୋହ ପାଇଁ ଝୁରୁଥାଏ କୁମୁଦ

ପ୍ରେମ କରେ ଯିଏ ବୁଝେ ତା' ଭେଦ ।

ମୁହଁ ଯେବେ ତୋର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୋଲ

ସାଗରଟା ଦେଖ କେଡେ ମାତାଲ ।

ଯେଉଁ ରାତିରେ ତୁ ନଥାଉ ନଭେ

କୁଦ ମାରୁଥାଏ ଦୁଃଖ ପ୍ରଭାବେ ।

ଯିଏ ହେବ ମାଆ ତୁ ତା'ର ଭାଇ

ହସି ହସି ମାମୁଁ ଦେବୁ ଶୁଆଇ ।

ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତିରେ ଝରକା ଫାଙ୍କେ

ଉନ୍ମୁକ୍ତ କୁନ୍ତଳ ସଲଜ୍ଜ ମୁଖେ ।

ପଡ଼େ ଯେବେ ତୋର ସେନେହ କର

ବଢ଼େ ଶୋଭା ହରେ ମନ ମୋହର ।

ଚାନ୍ଦମୁହିଁ ବୋଲି ମୁଁ ଯେବେ କହେ

ଖେଳେନି କି ଶିହରଣ ତା' ଦେହେ ।

ଖାଲ କି କଳଙ୍କ ଯେ ଯାହା ଦେଖୁ

ଆପଣା ସ୍ୱଭାବ ନିଜେ ପରଖୁ ।

ଦୁଃଖ କରିବୁନି ସରଗ ଶଶୀ

ଲଗା ସଭି ମନେ ତୋ ପ୍ରେମ ରସି ।