ବର୍ଷା

ଏପାଖେ ଜୀବନ 

  ଆରପାଖେ ମୃତ୍ୟୁ 

    ମଝିରେ ଜଳୁଛି ମନ 

ଆଖି ଲୁହ ସାଥେ 

   ଓଠ ହସ ମିଶି 

     ଗଢ଼ିଥିଲେ କିଛି ସ୍ବପ୍ନ ।

ତୁଳୀ ଧରି ଯେବେ 

  ଆଙ୍କି ବସୁଥିଲି 

    ଫୁଟି ଉଠେ ତୁମ ଛବି 

କେଜାଣି କାହିଁକି 

   ପାରୁନି ଆଙ୍କି ମୁଁ 

    ଫିକା ମୋ ଜୀବନ ରବି ।

ଭିଜୁଥିଲା କେବେ 

  ଦେହ ମନ ଆତ୍ମା 

   କୃଷ୍ଣଚୁଡା ରଙ୍ଗେ ମଜ୍ଜି 

ବିରହର ଜ୍ୱାଳା 

  ଜାଳିଦିଏ ମନ 

   ଅବଶୋଷେ ଯାଏ ଭିଜି ।

ଅଞ୍ଜୁଳା ଅଞ୍ଜୁଳା 

  ଶବ୍ଦ ଫୁଲ ଦିନେ 

    କବିତାରେ ଗୁନ୍ଥି ଥିଲି 

ଲେଖନୀ ଝୁରୁଛି 

  ଝାଉଁଳି ଯାଇଛି 

    ବିଷାଦେ ପଡିଛି ଲାଲୀ ।

ଶୂନ୍ୟତା ଘେରିଛି 

  ମୃତ୍ୟୁ ଜଗିଛି 

     ଦିଶାହୀନ ସବୁ ଆଜି 

ଶବ୍ଦ ପୁଞ୍ଜ ଏକା 

  ସାଥୀ ହୃଦୟର 

    ଆପଣାର ବନ୍ଧୁ ସାଜି ।

କେବେ ଲାଗେ ପ୍ରୀତି

   ପବିତ୍ର ପ୍ରବାହ

     ପୂର୍ଣ୍ଣତୋୟା ଗଙ୍ଗା ଜଳ

କେବେ ଲାଗେ ପୁଣି

   କଳଙ୍କର ଟୀକା

     ଅପବିତ୍ର ପୂଣ୍ୟ ଫଳ ।