ବନ୍ଧ୍ୟା ନାରୀ

ଅନ୍ୟର ସନ୍ତାନକୁ ଦେଖି 

ଖୁବ୍ କରେ ଆପଣାର

ତଥାପି ତ ଏ ସମାଜ 

ତାକୁ କରେ ଛି ଛାକର। 

ତା ଉଦରରେ ପୁଅ କି ଝିଅ 

ରହିନାହିଁ ବୋଲି 

ଆଜି ସମାଜର ବଏରୀ

ସେ ତ ବନ୍ଧ୍ୟା ନାରୀ। 

ସବୁ କଷ୍ଟକୁ ସହି ନିଏ 

ମଥା ପାତି କରି 

ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦ ର ଗଞ୍ଜଣା ତକ 

ସହି ନିଏ ବୋଲି ସେ ବନ୍ଧ୍ୟା ନାରୀ। 

ତାର କ'ଣ ଏକା ଭୂଲ୍

ସେ ଜାଣିପାରେନି ବୋଲି 

ଅସହ୍ୟ ଦୁଃଖକୁ ବରଣ କରି

ବୋଳାଏ ବନ୍ଧ୍ୟା ନାରୀ। 

ବାପ ଘରେ କଟୁଥିଲା ତାର

ସ୍ୱର୍ଗ ର ଅପସରି ପରି

ସୁଖର ସଂସାର କରିବା ନିମିତ୍ତ 

ଆଜି ବୋଲାଏ ବନ୍ଧ୍ୟା ନାରୀ। 

ସମ ତାଳେ ସମାଜରେ 

ଆଜି ସେ ପାରେନି ଚାଳି

ଦୁଃଖ ତାର ଚିର ସହଚରୀ 

ସେ ତ ବନ୍ଧ୍ୟା ନାରୀ ।