ରାସ୍ତା

ଅସରନ୍ତି ରାସ୍ତାର ମୁଁ ତ

ଏକ ନିଃସଙ୍ଗ ପଦାତିକ

ଅଥଚ ମୋ ନୈପଥ୍ୟରେ

ଆସନ୍ତି ଯାଆନ୍ତି ଅନେକ।

ରାସ୍ତା ସରେ ନାହିଁ ସରେ ନାହିଁ ମନ

ଯିବାପାଇଁ ଆଗକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ଜୀବନ

କେବେ ପହଞ୍ଚିବି ସେ ଗନ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥଳକୁ

ଆସିବ ସେ ଦିନ କେବେ ଏ ଜୀବନକୁ 

ଦୁର ଦୀଗବଳୟ ଝାପସା ଦିଶୁଥାଏ 

ରାସ୍ତା ଅତିକ୍ରମି ଆୟୁ ସରି ଯାଏ 

 ରାସ୍ତା ଦେଖିଛିମୋ ଶୈଶବ ଯଉବନ

ଲକ୍ଷ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ବ୍ୟାକୁଳ ଏ ମନ 

ସେଇ ଲମ୍ବା ରାସ୍ତା ଲଂଘିବି କିପରି

ଦିନ ରାତି ମାସ ବର୍ଷ ଯାଏ ସରି

ଏକମାତ୍ର ରାସ୍ତାରୁ ପ୍ରଭୁକର ପାରି

ବିଭୂଙ୍କ ଦୟାରୁ ରାସ୍ତା ଯାଉ ସରି ।