ସେ ଚେହେରା

 

ଏତେ ଭିଡ଼ କୋଳାହଳ ଭିତରେ

ଏକା ସେଇ ଚେହରା

ବାରମ୍ବାର ମତେ କାହିଁକି କେଜାଣି

ଘାଣ୍ଟି ଚକଟୁ ଥାଏ ।

ସତେ ଯେମିତି ମୋର 

ଆଉ ଥୟ ନ ଥାଏ 

ବର୍ତ୍ତିବାର ଉପାୟ ନ ଥାଏ

ମରୁଭୂମିର ମରିଚିକା ପ୍ରାୟେ ।

ମନ ଭିତରକୁ ଖୁମ୍ପି 

ପକାଉଥିବା ସେ ଚେହରା

ଭିନ୍ନ ଏକ ସ୍ୱପ୍ନ କୁ ନେଇ

ହଜି ଯାଇଛି ସେ ଶୂନ୍ୟରେ ।

ଶୂନ୍ୟତାର ସବୁଜିମା ରେ 

ଚେହେରା ତାର ଘୁରିବୁଲେ

ମୋର ଏକା ଜୀବନରେ 

ପ୍ରାଣରେ ମନରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ରେ ।।