କିଏ ସିଏ ଅନାମିକା

ନିରିଜନ ନଦୀପଠା କାଶତଣ୍ଡୀ ମେଳରେ

କିଏ ସିଏ ଅନାମିକା ନାଚୁଅଛି ଖୁସିରେ

ଶରତର ଶୋଭା ଦେଖି ହୃଦୟ ତା' ବିଭୋର

କି ଉପମା ଦେବି ମୁହିଁ ତା'ର ସେଇ ରୂପର !

ଲାଗୁଅଛି ପରୀଟିଏ ନାଲିଧଳା ଶାଢୀରେ

ମୁକ୍ତକେଶୀ ଅନୁପମା ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଓଠରେ

ନାଇଛି ସିନ୍ଦୂର ଧାରେ ଯତନରେ ସିନ୍ଥିରେ 

ସଜାଇଛି ଶରୀରକୁ ନାନା ଆଭୂଷଣରେ ।

ହାତରେ ମେହେନ୍ଦୀ ପାଦେ ଅଳତାର ଗାର

କଥାକୁହା ଆଖିଦୁଇ ସପନରେ ଅଧିର

ଘାସ ଗାଲିଚା ଉପରେ କାୟା ମନୋହର

କ୍ଷଣିକରେ ବଶ ହେଲା ହୃଦ ପ୍ରାଣ ମୋହର ।

ଦେବକନ୍ୟା ପରି ଆଭା ସେ ମୋହିନୀ ରୂପସୀ

ଭ୍ରମୁଅଛି ମର୍ତ୍ତେ କିବା ସ୍ୱର୍ଗପୁରୀରୁ ଆସି ।