ବିଷମୟ ପ୍ରିତୀ

       

ଫଗୁଣର ଫୁଲ     ଗାଇଲାନି ଗୀତ 

     ଛବିପରେ ନାଚେ ସ୍ମୃତି 

 ପାଖୁଡାଏ ପଦ୍ୟ    ପାଇବା ପାଇଁକି

     ନିଦହୀନେ ପାହେ ରାତି ।

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ପାହୁଣ୍ଡେ    ହଜିଲାକି ଚୈତ !

      ନାଇଁ ସଂସ୍କୃତି ପସରା 

 ଗୋଖର ଗରଳ     ପରାୟେ ଗରମ

      ଢାଳେ କିଏ ଗରା ଗରା ।

ଖରାକୁ ଖତେଇ      ହୁଏ କୃଷ୍ଣଚୂଡା 

      ବେଖାତିରୀ କରି ତାତି 

 ରସିକ ପଣଟା     ହୃଦୟେ ରହିଛି 

      ବିଷମୟ କିନ୍ତୁ ପ୍ରୀତି ।

ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ       ପ୍ରସ୍ତୁତିର ପର୍ବ 

     ସତେକି ଗଲାଣି ସରି

ପଣା ସଙ୍କରାନ୍ତି     ଅକ୍ଷୀତୃତୀୟାକୁ 

    ଓଡିଆ ପାରୁନି ବାରି ।

କାଳ ବଇଶାଖି     ପରାୟେ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନ 

      ସତେକି ଆସିଛି ମାଡି 

 ସରସୀର ଜଳୁ     ହଜିଲାଣି ଧିରେ 

      କଇଁ ପଦୁଅଁର କଢି ।

        ସମୟ ଚକ୍ରକୁ ଧରି 

ଗ୍ରୀଷମ ତା'ବାଟେ     ବାଟ ଭାଙ୍ଗିଯିବ

        ବରଷା ଆସିବ ଝରି ।.