ଶାରଦୀୟ ପ୍ରକୃତି

ପାହାଡ଼ ସେପାଖେ ଶରତ ଆକାଶ

ନଦୀ ଧାରେ ହସେ କାଶତଣ୍ଡି,

ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ ବୋଇତର ମାଳ

ଭାସନ୍ତି ଆନନ୍ଦେ ହୋଇ ମେଳି ।

ନଦୀ ନାଳ ହ୍ରଦ ପୋଖରୀର ଜଳ

ଦିଶେ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଶୁଭ୍ର ପଦ୍ମ ପରି,

ରାତିର ଅନ୍ଧାର ବିନାଶି ଚାନ୍ଦିନୀ 

ରୂପେଲୀ କିରଣ ଦିଏ ଢାଳି ।

ମୃଦୁ ମଳୟରେ ଲହଡ଼ି ଉଠଇ

ଶସ୍ୟପୂର୍ଣା ସବୁଜିମା କ୍ଷେତେ,

ସାୟଂକାଳ ହେଲେ କିଆ କେତକୀର

ନବବଧୂ ଦେହୀ ବାସ ଛୁଟେ ।

ଆହା ! କି ସୁନ୍ଦର ଦିଶେ ଚକ୍ରବାଳ

ଅସ୍ତମାନ ହେଲେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ନଭେ,

ପ୍ରାତଃକାଳ ଲାଗେ ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତିମ

ପକ୍ଷୀ ମାନଙ୍କର କୋଳାରବେ ।

ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ପତିତପାବନୀ

ଆସନ୍ତି ଓହ୍ଲାଇ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁର,

ଭକ୍ତି ଭାବନାର ଶୁଭେ ପ୍ରତିଧ୍ବନି

ଜଗଜନ ଦୁଃଖ ହୁଏ ଦୂର ।