ବିଶ୍ବାସରେ ବିଷ ଦିଅନା କେବେ

ବିଶ୍ବାସେ ପ୍ରଚଳେ ଜୀବନ ନଉକା

ବିକଶେ ସଭ୍ଯତା ମାନବ ଜାତି,

ଆବର୍ତ୍ତେ ସମୟ ଋତୁ ଜଳଚକ୍ର 

ବିଶ୍ବାସେ ସଂସାର ରହିଛି ତିଷ୍ଠି ।

ବିଶ୍ବାସରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ଈଶ୍ୱର 

ସାକାର ହୁଅଇ ସ୍ବପ୍ନ ସୁନ୍ଦର, 

ବହଇ ମରୁତ ନଦୀ ସ୍ରୋତସ୍ବିନୀ

ଉଦୟ ହୁଅନ୍ତି ସୂରୁଜ ଚନ୍ଦ୍ର ।

ଗଢଇ ବିଶ୍ବାସ ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ 

ପରିବାର ଘର ସ୍ବର୍ଗ ମନ୍ଦିର, 

ବିକଶିତ ହୁଏ ପଙ୍କରୁ ପଙ୍କଜ

ଚହଟେ ସୁମନେ ବାସ ମଧୁର ।

ଅଟେ ସୁବିଶ୍ବାସ ଧାରା ସୁଧାମୃତ 

ସମର୍ପଣ ଭକ୍ତି ମମତା ପ୍ରେମ,

ଭବ୍ଯ ମାନବତା ସୁଗୁଣ ଦିବ୍ଯତା

ଉଦ୍ଭବେ ବିଶ୍ବାସୁ ପ୍ରାଣ ସ୍ପନ୍ଦନ ।

ନୁହେଁ ଖେଳଘର ଶକତିର ଉତ୍ସ 

ବିଶ୍ବାସରେ ବିଷ ଦିଅନା କେବେ,

ସତ୍ଯ ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା ସୁବିଶ୍ବାସେ

ବିକଶେ ଦେବତ୍ବ ସୃଷ୍ଟି ସମ୍ଭବେ ।