ବିଶ୍ବ ମାତା ପିତା ଦିବସ

ସତ୍ୟ ନାରାୟଣ ସାହୁ 

ମଧୁମୟୀ ବିଶ୍ବେ ରସମୟୀ ହୁଏ 

ପିତା ମାତା ଶୁଭାଶିଷ

ଆନନ୍ଦ ଆହ୍ଲାଦେ ଚିର ଆଦରରେ

ଢାଳନ୍ତି ସଦା ସ୍ନେହ ସେ ।

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଶିଶୁ ଦେଖଇ ସଂସାର

ଚଳଇ ଖୁସି ମନରେ

ସ୍ନେହ ଶରଧାର ଅମୀୟ ମାଧୁରୀ

ଝରାନ୍ତି ଯେ, ଶିଶୁ ପରେ ।

ଶୈଶବର ଅସ ହାୟ ଜୀବନରେ

ହୁଅନ୍ତି ଯିଏ ସହାୟ

ଛୋଟରୁ କରନ୍ତି ବଡ ପ୍ରତ୍ଯେକଙ୍କୁ

ସେନେହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୂଦୟ ।

ଅଟେ ଯାହା ଙ୍କର ଜନନୀ ପିଅର

ତାଙ୍କ କଥା ମାନି ସଦା

ଚଳୁଥିଲେ କେବେ ନ ପଡି ଆପଦେ

ଜୀବନ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରଦା ।

ସହି କେତେ ଦୁଃଖ ସନ୍ତାନଙ୍କ ସୁଖ

ଲାଗି ଚିର ଧନ୍ଦି ହୋଇ

ଜୀବନ ‐ଯୌବନେ ଥାନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ

ପିତା‐ ମାତା ଟନ୍ତି ସେହି ।

ତାହାଙ୍କର ସେବା ସନ୍ତାନ କର୍ତ୍ତବ୍ଯ

ପରିବାର ଶାନ୍ତିମୟ

ହୋଇ ପାରିଥାଏ ଚଳନ୍ତି ଠାକୁର

ଭାବେ ଗହ ଦେବାଳୟ ।

ସ୍ବର୍ଗୀୟ ମାଧୁର୍ଯ୍ଯେ ଆହା କି ! ସହଜେ

ରାଜି ଉଠେ ସୁ‐ଋଚିରେ

ପିତା ମାତା ସେବା ଫଳେ ହେଳେ କିବା

ଅସାଦ୍ଦ୍ଯ ଅଟେ ମହୀରେ ?

ତାଙ୍କରି ଆଶିଷ  ସୁଦିବ୍ଯ ପରଶ

ସହିତେ ନବ ଚେତନା

ସଂଚାରେ ପରାଣେ ଦିବ୍ଯ ଫୁର୍ତ୍ତି ବୁଣେ

 ପ୍ରାଣେ ଯୋଗାଏ ପ୍ରେରଣା ।

ପିତା ମାତାଙ୍କର  ବାଧା ଓ ଆକଟ

ସନ୍ତାନର ହିତକର

ହୋଇ ସୂଜେ ନିତି ଦିବ୍ଯ ଅନୁଭୁତି

ମଧୁ ‐ପୂରବୀ ଝଙ୍କାର ।

ଆଦ୍ଯ ଗୁରୁ ମାତା  ଗୁରୁ ଭାବେ ପିତା

ନିତି ନୀତି ଓ ଆଦର୍ଶେ

ଆଦର ସେନେହେ  ଶିକ୍ଷା ଦାନେ ଯିଏ

ହିତ ସାଧି ଉପଦେଶେ ॥

ଶିଖାନ୍ତି ବହୁତ ଜ୍ଞାନ ବିଦ୍ଯା ସ୍ରୋତ

ଯାହାଙ୍କ ଯୋଗୁଁ  ବିକାଶ

ସାଧିତ ହୁଅଇ  ପିତା ମାତା ସେହି

ତାଙ୍କ ସେବା ତାଙ୍କ ଯଶ ।

ଘେନି ସୁ‐ମହାନ  ହୁଅନ୍ତି ମାନବ

ଲଭନ୍ତି ନବ ଉତ୍ସାହ

ଗତି ମୁକ୍ତି ଦାତା  ସେ ' ଭାଗ୍ଯ ବିଧାତା

 ତାଙ୍କରି ଆଶିଷ ସ୍ନେହ ।

ଜୀବନେ ଭରଇ  ଆନନ୍ଦ ‐ ପୂରବୀ

ସଞ୍ଚାରି ମଧୁ ମୟୁଖେ

ତାଙ୍କୁ ଯିଏ ସେବେ  ସୁ‐ସନ୍ତାନ ଭାବେ

କାଳ ସେ ଯାପଇ ସୁଖେ ।