ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର

ଚିନ୍ତା ବୁଢିଆଣୀ ମନ ଆକାଶରେ

ଛନ୍ଦିଛି ମାଙ୍କଡ଼ା ଜାଲ,

ଗରିବ ଦେଖିବ ସ୍ୱପ୍ନ କେମିତି

 ହୁଏ ସିଏ କଲବଲ ।

ଜୀବନଟା ତାର ଅଛିଣ୍ଡା ଗଣିତ

କିଏ ତା ଦେବୀ ଦେବତା

ଢାଳି ଲୁହଲହୁ ଗଢେ ତା ମନ୍ଦିର

(ସିଏ) ଦିଅନ୍ତି କେବଳ ଚିନ୍ତା ।

ପେଟ ଓ ପିଠିରେ ଓଦା ଚିରା କନା

ଗୁହାରି କାକୁତି ସ୍ୱର

ଶୁଣନ୍ତିନି କେହି ପଣ୍ଡା ପଡିହାରୀ

କରନ୍ତି ଷାଠିଏ ଭୋଗ ।

ନ କରେ ତା ପାଇଁ ଆଇନକାନୁନ

କହେ ସଭିଏଁ ସମାନ

ତୋଳି ଦେବି ତାରା ଆକାଶରୁ କହେ

ଗରିବ ହୁଏ ଶୋଷଣ ।

ଚଳ ଓ ଅଚଳ ବଢଇ ସମ୍ପଦ

ଜମା ପୁଞ୍ଜି ବୃଦ୍ଧି ପାଏ

 ଗରିବଙ୍କ ଘର ସେମିତି ଅନ୍ଧାର

ତା ଦୁଃଖ ବୁଝୁଛି କିଏ ?

ଗରିବ ଆଖିରୁ ନିରବେ ଝରଇ

ଅସରା ଅସରା ଲୁହ

ଗରିବ ପେଟରେ ଭୋକର ଅନଳ

ଜଳୁଥାଏ ଡହଡହ ।

ତାହାରି ନାମରେ ଶ୍ରମର ଝାଳରେ

ଚାଲଇ କେତେ ବେପାର

ତା ଦୁଇ ହାତ ସାହା ତା ଦେବତା

ଶ୍ରମ ଶକ୍ତି ଧର୍ମ ତାର ।

ସିଏ ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର ‌ନିରଳସ କର୍ମୀ

ଥକି ନାହିଁ ଥକିବନି

ପାରିବ ନିଜେ ସେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଭିଆଇ

ହାରି ନାହିଁ ହାରିବନି ।