ବିରହୀ କପୋତୀ

କେମିତି କହିବି ପ୍ରିୟ ଅନ୍ତର ବେଦନା

ତୁମ ବିନା ମୋ ମନର ବିରହ ଯାତନା ।

କୁଶ ପରି ତନୁ ମନ ହୋଇଲାଣି କ୍ଷୀଣ

କମ୍ପମାନ ହୁଏ ପ୍ରାଣ ବରଡା ସମାନ ।

ରୂପ ମାଧୁରୀ ଯେସନେ ଖଦ୍ୟୋତର କାନ୍ତି

ଲେଖିବାକୁ କରଶାଖ ମନେ ହୁଏ ଭୀତି ।

ଚିନ୍ତାନଳେ ଦଗ୍ଧୀଭୂତ ନିିିତି ପ୍ରତିଦିନ

ବାରମ୍ବାର ଉଙ୍କି ମାରେ ନୟନେ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ।

ବଦନରୁ ହସ ଲିିିଭି ଲେପିିିତ ବିଷାଦ 

ଅହରହ ଅଶ୍ରୁ ପିଇ ହୃଦେ ଭରେ ଖେଦ ।

ପରାଣେ ଖୋଦିତ ଯେହ୍ନେ ତୁୁମ ପ୍ରତି ଛବି

ଲେଖନୀ ଧରିିିଛ ଆଜି ତୁମ କଥା ଭାବି ।

ତୁମେ ମୋର ସୁୁଖ ଶାନ୍ତି ତୁମେ ମୋର ସାଥୀ

 ଜୀବନ ଚାଳନା ରଥେ ତୁମେ ଯେ ସାରଥୀ ।

ଅତୀତର କେତେ ସ୍ମୃତି ମାନସେ ଲିିିିଖିତ 

ସେ ସବୁକୁ ଏ ପୃଷ୍ଠାରେ କରିଲି ଉଦ୍ଧୃତ ।

ମିଠା ତୁମ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ମନରେ ସାଇତା

ତୁମ ବିନା ସାଥୀ ଆଜି ଲାଗେ ବିଷ ପିତା ।

ହୃଦୟ ଚଟାଣପରେ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର

ପ୍ରେମ ବୋଲି ଲେଖିଲି ମୁଁ ଭରି ନେତ୍ର ନୀର ।

ବେଥିତ ବିଛେଦ ମନ ବଲ୍ଲରୀ ସମାନ

ଏ କଥା ବୁଝିବ ପ୍ରିୟ କରି ଅନୁୁଧ୍ୟାନ ।