ବିପ୍ଳବୀର ଚିନ୍ତନ

ହିଂସା ରଚଇ ମୃତ୍ୟୁର ଲୀଳା, ଶାନ୍ତି 

ପଥରେ ଆଗେଇ ଯିବା

ବିଜ୍ଞ ମଣିଷ ସମାଜ ଛାଡ଼ି ହିଂସା ମାର୍ଗ, 

ସଂହତିର ମାର୍ଗ ଧରିବା ।

ଶାନ୍ତିର ପ୍ରତୀକ ଅଟେ ପ୍ରଗତି, ଅହିଂସାର 

ବାଟରେ ଚାଲ ଚଳିବା

ରୁଷିଆ ୟୁକ୍ରେନକୁ, ଛାଡ଼ିବାକୁ ଯୁଦ୍ଧଖୋରୀ 

ମାର୍ଗ ଆହ୍ୱାନ ଦେବା ।

 

ଆମେ ହୃଦୟପ୍ରେମୀ, ମାନବପ୍ରେମୀ ଓ 

ଶାନ୍ତିପ୍ରେମୀ ମଣିଷ

ଦିନେ ନା ଦିନେ ଆସିବ ଶାନ୍ତି, ପ୍ରୀତି ଓ 

ମୈତ୍ରୀ, ରଖିବା ବିଶ୍ୱାସ ।

ସେ ଆତ୍ମ ବିଶ୍ବାସକୁ କେହି ଭାବି ପାରଇ 

କୁହୁଡ଼ିରେ ପହଁରିବା

ଶାନ୍ତି ଓ ମୈତ୍ରୀର ଅପେକ୍ଷା, ନୂହଁ କେବେ

ସମୟ ଅପଚୟ କରିବା ।

ସଚେତନ ହେବାକୁ ପଡିବ ବର୍ତ୍ତମାନର 

ଘଡିସନ୍ଧି ସମୟରେ 

ତେବେ ଯାଇ ଅମୃତ ମିଳିବ ମଣିଷ 

ସମାଜରେ, ଏ ଧରାରେ ।

ନିଜକୁ ତିଳତିଳ କରି ଜାଳି ଭବିଷ୍ୟତକୁ

ସୁନ୍ଦର କରିବା ସପନ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ରହି ଥାଏ ସଦା ସର୍ବଦା 

ଏକ ବିପ୍ଳବୀର ଚିନ୍ତନ ।