ବିବ୍ରତ ବିଶୁଦ୍ଧତା

ସୀମିତ ମୋ ଇଲାକାର ବର୍ଣ୍ଣଲିପି

ଶେଷରୁ ପଢିବି ଭାବି

ବଂଧାପଡି ହଜିଲି ତୋ ସଂପର୍କ ଜାବୋଡ଼ି, 

ସେ ସଂଯୋଗ ଇତିବୃତ୍ତ ଲେଖିବା ପୂର୍ବରୁ

ଯୂଥଭ୍ରଷ୍ଟ ଅଭିଳାଷ ଗଲା ବୋଧେ ଡରି  ।

ଲଗାମଛଡା ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର ଦୌଡ

ଅପଲକ ନେତ୍ରେ ତୋ ଦେହକୁ ଛୁଇଁ

ଉନ୍ମନା ଆବେଗ, ସାଇତା ମୋ ଅନୁରାଗ

ଅଧୀର ବି କରେ ମତେ ତୋ ପାଇଁ ଧାଇଁ । 

ଶାମୁକା ଖୁଣ୍ଟିବା ମନା ମତେ

ସାଗର ବେଳାରେ, କାଳେ ରତ୍ନ ପାଇଯିବି

ଅଗଭୀର କୂଳେ ତା' ର, ଲହରୀ ଭାଂଗିବା  

ମନା,ସ୍ପର୍ଶ କରି କାଳେ ତା' ଦେହେ

ନିଜେ ହଜିଯିବି ।

ହଜିବାରେ ଦୁଃଖ ନାହିଁ 

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭାରି ହଜାଇ ଦେବାରେ 

ପ୍ରାପ୍ତି ରେ ବି ନୁହେଁ ସୁଖୀ 

ସୁଖୀ ହେବି ଯଦି ତୋ ମନ ଆଇନାରେ

ରଖି ପାରନ୍ତୁ ମତେ ପରଖି । 

ହେଲେ ତୋର ସିନା ସେ ଆଖି ଥିଲେ

ମତେ ପରଖଂତୁ 

ହୃଦୟ ଥିଲେ, ମନ ତୁ ବୁଝଂତୁ 

ଭିନ୍ନ ଦିଗଂତ ର ପ୍ରତ୍ଯାବୃର୍ତ୍ତ 

ନକ୍ଷତ୍ରର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ତୁ 

ମୋ ବିବ୍ରତ ବିଶୁଦ୍ଧତା କେମିତି 

ବା ପ୍ରତ୍ୟୁତ୍ତର ବାଢି ରଖି ପାରଂତା

 " ନିଜର ବୋଲି ମୁଁ "।