ଭୁଲ କାହାର କୁହ

ହେ ସୃଷ୍ଟି ନିୟନ୍ତା ଜଗତର କର୍ତ୍ତା

         ତବ ପଦେ କରେ ଅଳି

ତୁମର ସୃଷ୍ଟିର କ୍ଷୁଦ୍ର ଜୀବ ମୁଁହି

          ଭୁଲ ଟିଏ ମୁଁ ଦେଖିଲି |

ଦେଇଛତ ଶିକ୍ଷା ଅନ୍ୟାୟକୁ କେବେ

          ନୀରବେ ସହିବ ନାହିଁ

ସେ ଆଇନ ବଳେ ମାଗୁଅଛି ନ୍ୟାୟ

           କ୍ଷମା ଦେବ ଭାବଗ୍ରାହୀ |

ସୃଷ୍ଟି ବାଗିଚାରେ ଫୁଲ ଗଛଦେହେ

           ଏକ ଡାଳେ ଦୁଇ ଫୁଲ

ନାରୀ ଓ ପୁରୁଷ ନାରୀତ୍ଵ ପୌରୁଷା

            ଦୁହେଁ ଯଦି ସମତୁଲ |

ଯୌବନର ମାତ୍ତେ ଝିଅଟିଏ ଯେବେ

             ପାପ ପଥେ ପଦ ଦିଏ

ଅବୈଧ ମାତୃତ୍ୱ ପ୍ରମାଣ ହୋଇଣ

             ମୁଖେ କାଳୀ ବୋଳା ହୁଏ |

ସମାଜରେ ସେହୁ ହୁଅଇ ନିନ୍ଦିତ

             ଦୁଖେ ଯାଏ ତାର ଦିନ

ମନେ ସିଏ ଭାବେ ଛାର ନାରୀ ଜନ୍ମ

              ପାଇ ହେଲି ହୀନିମାନ |

ମାତ୍ର ଯେଉଁ ନର କରନା ଏହାର

               ତା ପ୍ରମାଣ କିଛି ନାହିଁ

ପାଞ୍ଚ ଜଣ ମଧ୍ୟେ ଜଣେ ହୋଇ ସିଏ

                ଆନନ୍ଦେ ସଂସାରେ ଥାଇ |

ନାରୀତ୍ଵ କିପରି ମାଟି ହାଣ୍ଡି ହେଲା

                ଛୁଇଁ ଦେଲେ ଛୁଆଁ ହେଲା

କେଉଁ ପୁଣ୍ୟବଳେ ପୁରୁଷ ପୌରୁଷ

                ପିତଳ ହାଣ୍ଡି ହୋଇଲା |

ପୁରୁଷଠୁ ଆଧା ନାରୀଠାରୁ ଅଧା

            ସନ୍ତାନ ହୋଇଲେ ଜାତ

ସତୀତ୍ୱ ପୌରୁଷ ପ୍ରମାଣ ମିଳନ୍ତା

              ଭାଙ୍ଗନ୍ତା ଗେଲ ଗମାନ୍ତ |

ପ୍ରଭୁହେ ତୁମର ମହା ଭୁଲ ଏହା

               ସୁଧାରି ପାରିବ ନାହିଁ

ଯଦି ଥାଏ ୟାର ଅନ୍ୟ ପ୍ରତିକାର

             ଦିଅହେ ମୋତେ ବତାଇ |