ଭୋକ

ବିଚିତ୍ର ଦୁନିଆ ବିଚିତ୍ର ତା ରୀତି କିଛି ବୁଝି ହୁଏନାହିଁ,

କିଏ ଫିଙ୍ଗୁଥାଏ ଖୀରିପୁରି କିଏ ରୁଟି ଖଣ୍ଡେ ପାଏ ନାହିଁ ।

ସଡକଧାରରେ ଜରିଗୋଟାଇବା ଛୋଟପିଲାଟିକୁ ଦେଖ,

ସହଜରେ ଭୋକ ବୁଝିଯିବା ଆମେ ଦେଖି ତା ଝାଉଁଳା ମୁଖ ।

ରେଳଡବାସାରା ଛୁଆଟିକୁ ଧରି ମାଗୁଥାଏ ବୁଲିବୁଲି,

ମୁଠାଏ ଆହାର ଯୋଗାଡିବାପାଇଁ ପତାଇ ତାହାରଝୋଲି ।

କିଏପୁଣି ବସି ମନ୍ଦିରପାଶେ ଖାଦ୍ୟମୁଠାଏ ପାଇଁ,

ବିକଳନୟନେ ମନ୍ଦିର ଆଡେ ଆକୁଳେ ରହଇ ଚାହିଁ ।

ରୁଟିଖଣ୍ଡେ ପାଇଁ ଦୁଆରୁ ଦୁଆର କିଏପୁଣି ବୁଲୁଥାଏ,

ଭୋକର ଭୂଗୋଳ ସମସ୍ତଙ୍କପାଇଁ ବୁଝିବା ସହଜ ନୁହେଁ ।

ବେଶି ସେ ଚାହେଁନା ଆହାରମୁଠାଏ ପାଇଗଲେ ହୁଏ ଖୁସି,

ଆହାରମୁଠାଏ ପାଇଲେ ତାମୁଖେ ଝଲସେ ପରମ ତୃପ୍ତି ।

ଭୋକିଲାର ଦୁଃଖ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ବୁଝିବା ସହଜ ନୁହେଁ,

ପରପେଟ ଦୁଃଖ ବୁଝିପାରେ ଯିଏ ମହତଲୋକଟି ସିଏ |