କିଛି ଶେଷ କଥା

ବହୁଦିନ ପରେ ତୁମ ସହ ଦେଖା

     ଜୀବନର ସନ୍ଧ୍ୟା ତୀରେ,

ସେମିତି ତ ଅଛ କିଛି ବଦଳିନ

     ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ବୟସରେ ।

ତୁମେ ଦେଖି ମୋତେ ହସି ଦେଇଥିଲ

      ପାରି ମୁଁ ନଥିଲି ହସି,

କେଉଁ ସୁଖ ଅବା ପାଇଛି ଜୀବନେ

      ହେବାପାଇଁ ଟିକେ ଖୁସି ।

ତାରୁଣ୍ୟର କେଉଁ ଦୁର୍ବଳ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ

      ଭଲ ପାଇଥିଲ ମୋତେ,

ଢାଳି ଦେଇଥିଲ ଅଫୁରନ୍ତ ପ୍ରୀତି

      ହୃଦୟେ ସାଇତା ଯେତେ ।

ତୁମେ ନିଜେ ଦିନେ ଦେହ ଛୁଇଁ ମୋର

      କରିଥିଲ ଅଙ୍ଗୀକାର,

କେବେ ବି ଜୀବନେ ଭୁଲିଯିବ ନାହିଁ

      ସାଥି ହେବ ଜୀବନର ।

କିନ୍ତୁ ପାରିଲନି ତୁମ କଥା ରଖି

      ଚାଲିଗଲ ବହୁଦୂରେ,

ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ଲୋଭରେ ଭୁଲି ଚାଲିଗଲ

     ରହିଲ ନୂଆ ସଂସାରେ ।

ଶେଷ ଦେଖାବେଳେ କହି ଯାଇଥିଲ

      କିଛି ତୁମ ଶେଷ କଥା,

ଭୁଲିନାହିଁ ତାହା ଏ ଯାଏ ଜୀବନେ

      ପାଇ ବି ଚାଲୁଚି ବ୍ୟଥା ।

ତୁମେ ସିନା ନିଜ ସାଥି ବାଛିନେଲ

      ସୁଖ ଆଶା ଭରି ପ୍ରାଣେ,

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ରହିଛି ଏକାକୀ ଏଯାଏ

      ତୁମ ସ୍ମୃତି ରଖି ମନେ ।

ନୀରବ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ମନ ଚାହେଁ କିଛି

      କହିବାକୁ ଶେଷ କଥା,

ପାରେ ନାହିଁ କିନ୍ତୁ କାହିଁକି କେଜାଣି

      ବିବେକ ଦିଏ ତ ବାଧା ।

ସରି ସରି ଯାଏ ଜୀବନର ଆୟୁ

      ଆଉ ଅବା କେତେ ଦିନ,

ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନ ଅତି ଦୁର୍ବିସହ

      ଖୋଜେ ମୁଁ ନିତି ମରଣ ।

ତୁମ ହାତ ଶଙ୍ଖା ମଥାର ସିନ୍ଦୁର

     ଝଟକୁ ଥାଉ ଏମିତି,

ଏଇ ଶେଷ ଆଶା ଶେଷ କଥା ଆଉ

      କହିବାର ନାହଁ କିଛି ।