ମୁଁ ସେହି ଦରପୋଡା କାଠ

ଘୋର କଳିକାଳ   ଧରମ ସଙ୍କଟ

     ବନସ୍ତେ ଲାଗିଛି ନିଆଁ

ତ୍ରସ୍ତ ପଶୁପକ୍ଷୀ    ଧାବନ୍ତି ବିକଳେ

      ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ କଳା ଧୂଆଁ ।

ଜଳେ ହୁତୁ ହୁତୁ    ଶୁଷ୍କ କାଷ୍ଠପତ୍ର

      କଞ୍ଚା ହୁଏ ଦରପୋଡା

କାଳର କରାଳ    ଲେଲିହାନ ଶିଖା

      ଲହଲହ କରେ ଜିହ୍ୱ। ।

ପାତିଅଛି ଜାଲ   କାମ କ୍ରୋଧ ଲୋଭ

      ଅହଙ୍କାର ଷଡ଼ରିପୁ

କରେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ   କ୍ଷମତାର ନିଶା

     ବ୍ୟାଧ ଅନ୍ଧ କାଳକେତୁ ।

ନିରୀହ ଜୀବନ    ବିଚରା ମୃଗୁଣୀ

     ଖୋଜୁଅଛି ରାହାସାହା

ନିରାଶ ମରୁରେ    ପଲ୍ଲବିବ ସତେ

     ନୂତନ ଆଲୋକ ଆଶା ।

ବାଞ୍ଛେ ସାଧୁ ମନ   ବିଭୁଙ୍କର କୃପା

      କୈବଲ୍ୟ ଅମୃତ କଣ

ବରଷୁ ଆଶୀଷ    ଉଦ୍ଭବୁ ଜୀବନ

     ହେଉ ମଙ୍ଗଳ କଲ୍ୟାଣ ।

ଧୈ।ତ ହେଉ ଯେତେ   କଳଙ୍କ କାଳିମା

      ଦରପୋଡା ଅଙ୍ଗାରକ

ଧ୍ୱଂସର ତାଣ୍ଡବ     ହେଉ ପ୍ରଶମିତ

     ବିବେକ ହେଉ ଉଦ୍ରେକ ।

ପ୍ରକାଶୁ ପ୍ରଣବ     ନାଦୁ ପଞ୍ଚଜନ୍ୟ

      ସମୟ ଦିଏ ଆହ୍ୱାନ

ଦରପୋଡା ସେହି   ନିରସ କାଷ୍ଠରେ

       ଉନ୍ମେଷୁ ପରମ ବ୍ରହ୍ମ ।