ଭୋକ

ସହି ହେଉ ନାହିଁ ଭୋକର ଜ୍ୱାଳାକୁ

ବାବୁମାନେ ଦୟା କର

ଚାଲିବାକୁ ପାଦେ ଦେହେ ଶକ୍ତି ନାହିଁ

ହୁଅନା ଜମା କଠୋର ।

ନାହିଁ ଘରଦ୍ୱାର ଧନ କି ସମ୍ପଦ

ବାପାମାଆଙ୍କର ଆଶ୍ରା

ଚିରା କପଡ଼ାରେ ଦେହ ଢାଙ୍କିଅଛି

ନିତି ହୁଏ ଲୋକହସା ।

କଅଁଳ ବୟସ ଭାରି କାମ କିଛି

ମୁହିଁ କରି ପାରେ ନାହିଁ

ପାରୁଥିବା କାମ ଦେଇ ଦିଅ ମୋତେ

କରିଦେବି ଖୁସି ହୋଇ ।

ବିଧାତାର କୋପ ଦୁଃଖରେ ସଢ଼ୁଛି

ଦେଇଦିଅ ମୁଠେ ଭାତ 

ପଟେ ରୁଟି ଦେଇ ପୁଣ୍ୟ ଅରଜିବ

ଭୋକ ହୋଇଯିବ ଶାନ୍ତ ।