ଭୋଦୁଅ ଆକାଶେ ଜହ୍ନ

ଭରା ଭାଦ୍ରବ ରେ ଅର୍ଘ୍ୟଥାଳି ଧରି

ଶରତ ଯେବେ ପ୍ରକାଶେ

ନିର୍ମଳ ଆକାଶେ ଭୋଦୁଅ ଚାନ୍ଦଟା 

ଖିଲି ଖିଲି ହୋଇ ହସେ ।

ଶୁଭ୍ର କାଶତଣ୍ଡୀ ନଈପଠା ଧାରେ 

ଗାଉଥାଏ ଯେବେ ଗୀତ

ଭଦ୍ରଵୀ ଜହ୍ନ ଟା ଭସା ବାଦଲରେ 

ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ ମିତ ।

ଗଗନ ରେ ଦେଖି ଶଶାଙ୍କ ର କ୍ରୀଡା

ହାସ୍ୟ କୁମୁଦିନୀ ଗଣେ

ଜ୍ୟୋସ୍ନା ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ନୃତ୍ୟ କରୁଥାନ୍ତି

ମୃଦୁମନ୍ଦ ସମୀରଣେ ।

ଶରତ କୁମାରୀ ଜହ୍ନିଫୁଲ ରାଣୀ

ମାଦକତା ମାଳତୀ ରେ

ଅନ୍ଧାର କୁ ଜିଣି ହୃଦ ନିଏ କିଣି 

ଚନ୍ଦ୍ରାଲୋକ ପରଶରେ ।

ସମ୍ମୋହନୀ ସେହି ଭୋଦୁଅ ର ଚାନ୍ଦ 

ଭସାମେଘ ଜହ୍ନରାତି

ସ୍ୱଚ୍ଛ ଶୋଭାମୟ ବଡ ମନୋହର 

ଜ୍ୟୋସ୍ନା ବିଧୌତ ପ୍ରକୃତି ।