ଭଲ ପାଇଛି

ତୁମ ସାମ୍ନାକୁ ମୁଁ ଆସି ପାରିନି

ତା ବୋଲି କଣ ମୁଁ ଭଲ ପାଇନି

ଭଲ ପାଇବା କେବେ କଣ କିଛି ଚାହିଁଥାଏ

ନା ଦୂରରେ ରହି ଭଲ ପାଇ ହେଇ ନ ଥାଏ ।

କହିଲ ଦେଖି

ସୂର୍ଯ୍ୟ କଣ କେବେ ରାତିକୁ ଦେଖିଛି

କିନ୍ତୁ ରାତି ତାକୁ କେତେ ଯେ ଭଲ ପାଉଛି

କେବଳ ସେ ଟିକେ ଆରାମରେ ଆସୁ ବୋଲି

ରାତି ତ ଫେରେ ନିଜକୁ ହଜେଇ ଦେଉଛି ।

ଭାବିଲ ଥରେ

ବୀଜଟେ କଣ କେବେ ବୃକ୍ଷକୁ ଦେଖିଛି

କିନ୍ତୁ ଗଛଟି ବଞ୍ଚି ଯାଉ ବୋଲି ସେ

ନିଜକୁ ମାଟିରେ ପୁରା ମିଶେଇ ପାରୁଛି ।

କେବେ ଦେଖିଛ କି

ସଳିତାଟେ ଅନ୍ଧାରରେ ବି ଜଳୁଛି

ଆଉ ସେ ଜ୍ଵାଳା ସହିବା ପରେ ମଧ୍ୟ

ଅନ୍ଧାର ତା ଛାତି ଚିରି ବଞ୍ଚି ପାରିଛି ।

ହେଇ ଦେଖ ତ

ନ ମାସ ନିଜ ଗର୍ଭରେ ଧରିଛି

ଆଉ ସେ ଭଲରେ ଜନ୍ମ ନେଉ ବୋଲି

ନିଜେ ମୃତ୍ୟୁ ପରି କଷ୍ଟ ଖୁସିରେ ସହୁଛି ।

ନଦୀଟି କେବେ ଶୁଖି ନ ଯାଉ

ଏତିକି ହିଁ ତ ସେ ସତରେ ଚାହୁଁଛି

ଆଉ ସେହି ଟିକେ ଭଲ ପାଇବା ପାଇଁ

ପଥର ଖଣ୍ଡଖଣ୍ଡ ହୋଇ ନଦୀରେ ବହି ଯାଉଛି ।

ମୁଁ ଚକୋର ନୁହେଁ ଯେ ବର୍ଷାକୁ ଚାହେଁ

କି ଫୁଲଟେ ନୁହେଁ ଯେ ସୁଗନ୍ଧ ଚାହେଁ

ମାଟିର ଛାର ମଣିଷଟିଏ ମୁଁ

କେବଳ ତୁମ ଭଲ ପାଇବା ଟିକେ ଚାହେଁ ।

ଦେଖି ପାରିନି କି ଛୁଇଁ ପାରିନି

ତଥାପି କହିବନି କେବେ ମୁଁ ଭଲ ପାଇନି

ତୁମକୁ ଏତେ ଭଲ ପାଉଛି ବୋଲି ତ ଦେଖ

ମୁଁ ଟିକେ ଶାନ୍ତିରେ ବଞ୍ଚି ବି ପାରୁନି ।