ଭଲ ପାଏ ମୁଁ ଅହିଂସାକୁ

ସବୁ ଯୁଗରେ ଅହିଂସା ପରମ ଧର୍ମନୀତି,

ଅହିଂସା ମନ ମଧ୍ୟେ ସାର

ତାହା ତ ସୁଗୁଣ, ଅହିଂସା ଅଛି ଯେଉଁ ପୁରେ

ଧର୍ମ ସେଠାରେ କରେ ଘର  ।

ଗଢାହୁଏ ଯେ ଅହିଂସା ମନ୍ତ୍ରରେ ସେ ଲୋକ 

ଧନ୍ୟ ଏ ସଂସାର ଭିତରେ

ଅହିଂସାର ପଥ ମନେ ଦିଏ ଶାନ୍ତି, ଅହିଂସା 

ତତ୍ତ୍ୱର ବଳେ ତିଷ୍ଠିଛି ଧରିତ୍ରୀ  ।

ଅଶୋକ ଚଣ୍ଡାସୁରରୁ ହୋଇଲେ ଧର୍ମାଶୋକ,

ଅହିଂସା ବଳେ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ

ଅହିଂସା ବଳରେ ତ ବାପୁଜୀ ସଂସାରରେ

ହୋଇଛନ୍ତି ପରା ଶ୍ରେଷ୍ଠ   ।

ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ମୋର, ସହଜ ନୁହଇ ହେବା

ପାଇଁ ଗାନ୍ଧୀ ଗୋପବନ୍ଧୁ ପରି

ମନରେ ଭରିଥାଉ ଅହିଂସା ନୀତି ଓ ଇଛା

ଅନୁସରଣ କରିବାକୁ ପଥ ତାଙ୍କରି ।

ଭୀମଭୋଇଙ୍କର ଭାବନା ମୋ ଜୀବନ ପଛେ

ନର୍କେ ପଡିଥାଉ, ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର ହେଉ

ସେହି ଭାବନାରେ ସମାଜର ହିତ ପାଇଁ ଖୁସିର 

ପସରା ଵାଣ୍ଟିବା ମୋ ପାଥେୟ ହେଉ ।

କବି ବା ଲେଖକଟେ ନୁହେଁ ମୁହିଁ, ଯାହା 

ଲେଖୁଛି, ନିଜ ମନକୁ ଆସୁଛି ଯାହା

ଭାବନାରେ ଲେଖେ ଆପଣା ଖୁସି ପାଇଁ କେହି 

ପଢୁ କି ନପଢୁ, ଵୁଝୁ କି ନଵୁଝୁ ତାହା ।