ଭିନ୍ନ ଏକ ସତ୍ୟବାନ

ନିଘୋଡ ନିଦରେ ଶୋଇଥିଲି ମୁହିଁ

ଫୋନ ଶୁଭିଲା ମୋ କ୍ରିଂ କ୍ରିଂ

କୋକିଳ କଣ୍ଠରେ ଶୁଭିଲା ସେପାଖୁ

କିହୋ ନିଦ କିଆଁ ଏ ଯାଏ ଭାଙ୍ଗି ନାହିଁ ।

ସକାଳ ପହରୁ କରିଛି ଅପେକ୍ଷା

ବେଳ ଆସି ଦିଇଟା ହେଲାଣି

ଫଳ ମୂଳ କି ଡ୍ରେସ୍ ମୋ ପାଇଁ

ଜମାରୁ ବି ଆଣିଲ ନାହିଁ ।

ବାଇକିରେ ଆଜି ବୁଲିବାକୁ ଗଲେ

ଯେମିତି ହେଲେ ଯମ ସାଥିରେ

ହୋଇଥାନ୍ତା ଆମର ଭେଟ

ମୋତେ ମାଗିଥାନ୍ତେ ଅଟୋଗ୍ରାଫ ଗୋଟେ

ତମର ଉଠାଇ ଥାନ୍ତେ ଫଟୋ ।

ଚିହ୍ନା ପରିଚିତ ହୋଇଗଲେ ଥରେ

ଜୀବନେ ନ ଥିବ କାହାକୁ ବି ଡର

ଏତିକି ଶୁଣି ମୁ ଫୋନ କାଟିଲି

ମୁଣ୍ଡ ମୋ ଦେଲାନି ଆଉ କାମ

କିହୋ ଯମ ସାଥିରେ ଭେଟ ପଡି ଥରେ

ନେବି କାଇଁ ମୁଁ ଏବେଠୁ ନାମ ।

ଫେରିଛି କି କିଏ ଯମ ପୁରଠୁ 

ଆଜି ମୁଁ ଆସିବି ଫେରି

ଭେଟ ପଡିଗଲେ ଯମ ରାଜା ସାଥେ

ଫଟୋ ହୋଇ ଝୁଲିବି କାନ୍ଥରେ ତା'ରି ।

ଦରକାର ନାହିଁ ଭାଇ ହେବି ନାହିଁ

ଆଜି ମୁଁ ଏ କଳିଯୁଗ ସତ୍ୟବାନ 

ଜମାରୁ ହୋଇନି ମୁଁ ଏଯାଏ ବାହା

ଆଜି ଠାରୁ ଏ ସାବିତ୍ରୀ ପ୍ରେମରେ

ଜମା ମୁଁ ପଡିବି ନାହିଁ 

ଭଗବାନ ହେବେ ମତେ ସାହା ।।