ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ

ସବୁ ଠାରେ ଆଜି ଜନତା ବୋଳନ୍ତି

ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ

ଥିଲା ବାଲା ମାନେ ମାଲେ ମାଲ ହୋନ୍ତି

ଦରିଦ୍ର ଙ୍କୁ କରି ଗେଲ ।

ଭୁଲାଇ ଭାଲେଇ ଆପଣା ଟୋକେଇ

ଭିତରେ ପୁରେଇ ସବୁ

ନେଇ ଚାଲି ଥାନ୍ତି ଭଣ୍ଡେଇ ଭାଣ୍ଡେଇ

ଦୁଃଖୀ ଙ୍କୁ କରନ୍ତି କାବୁ ।

ପରିଶ୍ରମୀ ଜନେ ଖଟି ଖିଆ ମାନେ

ମରୁ ଥାନ୍ତି ଖଟି ଖଟି

ଦଗ।ଡ଼ିଆ ଆଉ ଲୁଟିଆ ସମାଜ

ଚାଲି ଥାନ୍ତି ଲୁଟି ଲୁଟି ।

ଦେଇ ଥିଲେ ପାଇ ବୁଣି ଥିଲେ ଦାଇ

ନୀତି ନିୟମ ଶିଖାଇ

ଶୁଖୁଆ ଖିଆ ଠୁ ଖାସି ତରକାରୀ

ଆଦାୟ କରି ସେ ଖାଇ ।

ତେଲିଆ ହାତଟି ଲୁଗାରେ ତାଙ୍କ ର

ନିତି ଚାଲି ଥାନ୍ତି ପୋଛି

ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ସଭ୍ୟତା ସଂସ୍କୃତି ପ୍ରଭାବେ

ଏଇ ଆମରି ସଂସ୍କୃତି ।

କେଡ଼େ ଅଭଦ୍ରାମି ବଢ଼େ ଦିନୁ ଦିନ

ସବୁ ଠାରେ ହାତ ଗୁଞ୍ଜା

ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ବୋଳି ବାକୁ

ଜନ ଛନ୍ତି ପୁଞ୍ଜା ପୁଞ୍ଜା ।

ଅଭାବୀ ମଣିଷ ହରାଇ ସାହାସ

ନିତି ଝୁରି ମରୁ ଥାନ୍ତି

ଏସନ ପ୍ରକୃତି ହେତୁ ସମାଜ ରେ

କେହି ନ ପାଆନ୍ତି ଶାନ୍ତି ।

ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ବୋଳି ଦେବା

ଲାଗି ଥାଏ ନିତି ମଜା 

ସ୍ୱାଭିମାନ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରି

ପର ମୁଣ୍ଡେ ବୋଳି ଓଠା ।

ତେଲ ଜର ଜର ଦିଶନ୍ତି ସୁନ୍ଦର

ସବୁଠି ପାଆନ୍ତି ଖ୍ୟାତି

ଦରିଦ୍ର ଜନତା ଦୁଃଖ ଶୋକ କୋହ 

ଭୟ ନିର୍ଯାତନା ନିତି ।

ନିତି ଦିନିଆ ଏ ସମାଜ ଜୀବନେ

ଲଭୁ ଛନ୍ତି ଅପଖ୍ୟାତି

ସମାଜ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅନୁଧ୍ୟାନ କଲେ

ଦେଖିବା ଏହା ହିଁ ନୀତି ।

ଦରିଦ୍ର ଯାତନା ଯେ ଅକଥନୀୟ

ବଢି ଚାଲେ ଅହରହ 

କରି ହାହା କାର ସହି ଅତ୍ୟାଚାର

ପୀଡ଼ା ଦାହ ଦୁର୍ବିସହ ।

ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ବୋଳି ବାର

ଫଳ ରୁ ତାର ଏ ଦଶା

ଆଜିର ସମାଜେ କାହିଁ ଅବା ନ୍ୟାୟ , 

କାହିଁ ଶାନ୍ତି , ସମାନତା ।