ଭିନ୍ନ ଏକ ସ୍ୱର

         

କି ଜ୍ୱାଳାରେ ଜାଳୁରେ କୋଭିଡ ତୁ 

ଏଠି ଅଜଗର ପରି ରାତି 

କଡ଼ ଲେଉଟାଏ ନିଶା ଗର୍ଜନେ, 

ଧୁ ଧୁ ଜଳେ ନିଆଁ ହୁଳା 

ଛାତିରେ କଣ୍ଟାଜିଓଉସର ତାତି |

କି ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଦେଲୁରେ ପିଶାଚ ତୁ ଏବେ 

ନାହିଁ ନିଦ, ଶୁଭେ ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର 

ନାହିଁ କିନ୍ତୁ, ପେଣ୍ଡୁଲମର ସୁର, 

ଏବେ ସାଇରନର ଶବ୍ଦ ଲାଗେ 

ଘନ ଘୋର ବିକଟ ଗର୍ଜନ, 

ଏ ଜହ୍ନ, ଆକାଶ, ପୃଥିବୀ ସବୁ ଅଶାନ୍ତ 

ଅସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ, ଏ ବସ୍ତି, ସାହି ଓ ସହର, 

ଆକ୍ରାନ୍ତଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢ଼ି ଚାଲେ ଖାଲି, 

ଲାଗେ ପବନ ବି ଏଠି ଜହର |

କି ଭ୍ରୁଣରେ ଗଢ଼ାରେ ତୁ ପାରାସାଇଟ 

ତୋ ଦେହ ସାରା ଭୂତ ପ୍ରେତ ନିଶାଚର, 

ପିଉରିଫାଏଡ ହାଇଟେକ ମାସ୍କ ଥିଲେ ବି, 

ନିଜାମୁଦ୍ଦିନ, ମରକତରେ ବି ଡର |

ଭାବିଛୁ କି ଚରି ଯିବୁ ଏ ଦେଶ, 

ଦିଶା ପିଣ୍ଡ ଓ ପ୍ରାଣ..? କିନ୍ତୁ ଜାଣିନୁ, 

ଆମେ ଏ ବଗିଚାର ମାଳି, 

ଦେହରେ ଆମ ଅସରନ୍ତି ଲହୁ ଲୁହ, 

ଫୁଲ ଫଳ, ଫୁଟେ ରକ୍ତର ଗୋଲାପ..|

ଏ ସମୟର ଡ଼ାକରାରେ 

ହେଲୁ ସିନା ଆମେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ, 

ହିନ୍ଦୁ, ମୁସଲିମ, ଶିଖ ଇସାଈ 

ଯେତେ ଭାଇ ସେତେ ଘର,  

ମଇଁଷି ସିଂଘ ଫଟା, ଯୁଝିଲା ବେଳକୁ ଗୋଟା, 

ଏକ ଆଉ ଅଭିନ୍ନ, ବିଭିନ୍ନତାରେ ଏକତାର ସୂତ୍ର, 

ଏଇତ ଆମ ଅନ୍ତଃସ୍ୱର,...|

ଆସିଲୁ ତୁ ଭଲ କଲୁ ପାଣ୍ଡେମିକ ତୁ 

ଶିଖେଇଲୁ ଭିନ୍ନତାର ଅନ୍ୟ ଏକ ମନ୍ତ୍ର 

ଦେହ ସିନା ସଙ୍ଗରୋଧରେ,ହେଲେ ମନ, 

ମନ ଏଠି ନିର୍ବିରୋଧ, ଏକାକାର...|

ଯେଉଁ ବାଟେ ଆସିଛୁ ତୁ ମହାମାରୀ, 

ତୋର ଭୟାନକ ରୂପ,କରିବାକୁ ସର୍ବନାଶ, 

ଏଠି ଶହେ ତିରିଶ କୋଟି ଜଣଙ୍କ ଆୟୁଷ 

ପାରିବୁନି ତୁ, ହେବ ଖର୍ବ ତୋ ପ୍ରୟାସ, 

ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନର ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ ବହ୍ନି 

ଏ ଦେଶ ଅଜେୟ, ପୁଣ୍ୟ ଭାରତ ବର୍ଷ 

ପ୍ରଜ୍ଞା ପ୍ରଜ୍ୱଳନେ ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ 

ହେବୁ ତୁ ଅଥର୍ବ ପାଉଁଶ .......|