ଭିଜା ମାଟିର ସ୍ବପ୍ନ

ଭିଜା ମାଟିର ସେ ଭିଜା ସପନରେ

ରାତି ଟା ଯାଇଛି ପାହି

ସୁନେଲି କିରଣ ପହିଲି ପରଶେ

ପ୍ରତ୍ୟୁଷ ଲେଖୁଛି ବହି |

ପହିଲି ଆଷାଢ଼ ବରଷାରେ ଭିଜି

ଧରାର ତପ୍ତ ମାଟି

ସ୍ନିଗ୍ଧ ସୁଗନ୍ଧରେ ହୁଏ ବିମୋହିତ

ସତେକି ପଡ଼ିବ ଲୋଟି |

ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣରେ ପୁଲ୍ଲକ ଖେଳାଇ

ଭିଜା ମାଟି କହେ କଥା

ପ୍ରୀତି ପ୍ରଣୟ ର ଶ୍ରଦ୍ଧା ସୁମନରେ

ମନୁ ଦୂର କରେ ବ୍ୟଥା |

ପୁଣ୍ୟଗର୍ଭା ହୁଏ ଶୁଷ୍କ ଧରଣୀ

ସବୁଜିମା ଯାଏ ଖେଳି

ଭିଜା ମାଟିର ସେ ଆର୍ଦ୍ର ପରଶେ

କ୍ଷେତ ହୁଏ ଶସ୍ୟଶାଳୀ |

ଆନମନା ହୁଏ କବିର ଲେଖନୀ

ଦୂରେ କଳା ମେଘ ଦେଖି

ଅପରୂପ ଶୋଭା ମଗ୍ନ କରାଏ

କବିତା ଯାଏ ସେ ଲେଖି |

କଳ୍ପନା ବିଭୋର ଭିଜା ତନୁମନ

ଭିଜା ମାଟି ଭିଜା ବାସ୍ନା

ଲୁଚକାଳି ଖେଳେ ବଉଦ ଘେରରେ

ସୁନେଲି ଚପଳ ଜ୍ୟୋସ୍ନା |

ମୋ ହୃଦ କାନନେ ପ୍ରଜ୍ବଳିତ ହୁଏ

କାମନାର ଅଗ୍ନି ସ୍ରୋତ

କେବେ ଲଭିବି ମୋ କଳ୍ପନା ପ୍ରେୟସୀ

ଜ୍ୱଳା ହେବ ପ୍ରଶମିତ |

ଦୂର ପର୍ବତ ର ପାଦପ ଶିଖରେ

କପୋତ କରିଛି ବସା

ନୂଆ ସୃଷ୍ଟିଟିଏ ଗଢିବା ପାଇଁକି

ମନରେ ବାନ୍ଧିଛି ଆଶା |

ଯାଇଛି ଆଷାଢ଼ ଆସିଛି ଶ୍ରାବଣ

ବରଷାର ବାରି ଧାରା

ବେଳୁ ବେଳୁ ବର୍ଷେ ମୁଷଳ ଧାରାରେ

ନଦୀ ହୁଏ ଜଳ ଭରା |

ଉଛୁଳି ଉଠୁଛି ଗିରି, ବନ,କ୍ଷେତ

ଜଳର ପ୍ରକୋପ ବଳେ

ଭିଜିବାର ସୁଖ ଅଚିରେ ପାଶୋରେ

ବଞ୍ଚିବାର କଉଶଳେ |

ଭିଜା ମାଟି କେବେ କାହା ପ୍ରାଣେ ଭରେ

ଆଶା ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ

କେବେ କଳ୍ପନାର ଫଟା କାନଭାସରେ

ଚିତ୍ର ଆଙ୍କି ହୁଏ ମଗ୍ନ |