ଭଗ୍ନ ମାତୃତ୍ଵ

ହୃଦୟ ପାଚେରୀ ଡେଇଁ      

ମନର ଝରକା ଭାଙ୍ଗି

ମୋ ଆଖି ଆଇନାରେ ଆଙ୍କିଥିଲ ଦିନେ

ତୁମ ପ୍ରତିଛବି ।

ମନେ ଭରି ଥିଲ ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ    

ଘରଟିଏ ତୋଳିବାକୁ 

         ଜହ୍ନ ରାଇଜେ ।

ମନେ ଭାବିଥିଲି    

ତମେ ରାଜା,ମୁଁ ରାଣୀ

     ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜେ। 

ଭ୍ରମର ସାଜି ଲୁଟିଲ ତନୁ ମନ

ମୋ ଦେହେ ଆଙ୍କିଲ  ପ୍ରତାରଣାର ଚିହ୍ନ

ଅଦିନେ ଲଦିଲ କୁମାରୀ ମାତୃତ୍ଵ ର ବୋଝ ।

ଏ ଦୁନିଆ କହେ ମୁଁ କାଳେ ଲଜ୍ଜାହିନା ନାରୀ

ନାରୀ ନାମେ କଳଙ୍କିନି ।

ଏ ଦୁନିଆ କହେ 

ଅବାଞ୍ଛିତ ମୋ ଗର୍ଭ  

ନାହିଁ ପିତୃ ପରିଚୟ ।

ଏ ସମାଜ ତ ପୁରୁଷର ଗୋଲାମ 

ନାରୀକୁ କରେ ବଦନାମ୍ ।

ମୁଁ ଭାବେ,

ମାତୃ ପରିଚୟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପରିଚୟ

ହେଉ ସଦା ଜନ୍ମଦାତାର ଜୟ ।