ଭଗ୍ନ ହୃଦୟ

 ସାଗରେ ଅଧିର ସୁନୀଳ ତରଙ୍ଗ

       ବିଶ୍ବାସ ର ବାର୍ତ୍ତା ନେଇ,

ମରମ ତଳର ବିରହ ବେଦନା

       ମହୋଦଧି କୂଳ ଛୁଇଁ ।

ଭଗ୍ନ କୋଣାରକ କହିତ ପାରେନା

          ବିବର୍ଣ୍ଣ ର ବିବଶତା

କାମନାର ଶୋଷ ଓଠ ଧାରେ ଧରି 

          ହଜିଯାଏ ମଧୁରତା ।

ସଞ୍ଚିତ ପ୍ରେମର ଅମାପ ପୀୟୂଷ

         ସବୁତ ଯାଇଛି ଢାଳି, 

 ମାୟାର ରଙ୍ଗଟି ମିଶେ ଦିଗନ୍ତରେ

        ହୃଦୟ ଦେଇଛି ଜାଳି ।

ଶିଳ୍ପୀର ଜୀବନେ ସାଜିଲ ପ୍ରେରଣା

         ଅମ୍ଳାନ ପ୍ରତିଭା ରାଜି,

ଇଛା ଅନିଚ୍ଛା ତ ଶୂନ୍ୟରେ ମିଳାଏ

         ନିରବେ ଝୁରୁଛି ଆଜି ।

 ଆଖିର ଲୋତକ ପାଲଟେ ରୁଧିର   

           ସୁଖତ ଅମାପ ଦୂରେ,

ଅପେକ୍ଷା ପ୍ରତୀକ୍ଷା ମୂଲ୍ୟହୀନ ଲାଗେ

        ଅମାନିଆ ମନ ଝୁରେ ।

ଭାଙ୍ଗିଦେଇ ମୋର ସ୍ବପ୍ନର ନିଡଟି  

        ମଜ୍ଜିଗଲ ନିଜ ସୁଖେ,

ନିରବ ବିଜନେ ଭଗ୍ନ ଏ ହୃଦୟ

        ରହିଗଲା ତୁମ ପାଖେ ।

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଧ୍ୱନୀ ଜୀବନ ସୃଜନୀ

       ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ ହଜେ,

ନିରାସକ୍ତ ହୋଇ କେଉଁ ଲାଭକୁହ  

      ନିତି ଝୁରେ ନିତି ଖୋଜେ ।

ଭିଜା ପଣତରେ ହଜିଯାଏ ଯେବେ

           ଜୀବନର ଇତିବୃତ୍ତି ,

ଭଙ୍ଗା ମନ ତଳେ ଆଖିର ଲୁହରେ

       ଲେଖା ଏ ଜୀବନ ଗୀତି ।

କେମିତି ସାଜିବି ନୀଳକଣ୍ଠ ଆଜି  

      କେ' ନେବ ଯାତନା ରାଗ,,

 କିଏ ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ଅପେକ୍ଷା କରିଛି

        ଭରି ଦେବ ଅନୁରାଗ ।