ଭାଇ ମୋର ଭାରୀ ଦୟାଳୁ

 

   ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ

         ସବୁକୁ ସମ୍ଭାଳି ଯାଉଛି,

   ନାନା ପ୍ରକାରେଣ

          ଫସଲ ଫଳେଇ ଦଉଛି ।

   ବାଡି ହେଉ କି ବିଲ

            ଯତନେ କିଆରି ଗଢୁଛି,    

କୋମଳ ହାତର ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇ ତାକୁ                

ଏଡୁଟେରୁ ଏଡୁଟେ କରୁଛି । 

 କଅଁଳ ଦେହରେ

       ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ

          ଆହା କେଡେ ସୂନ୍ଦର ଦିଶୁଛି,   

 ପ୍ରକୃତିର ସେଇ

       ଅପୂର୍ବ ଦୃଶ୍ୟକୁ

          ଏ ମନ ଉପଭୋଗ କରୁଛି । 

   ସତେକି କେହି

         କାନେ ଆସି

            କହୁଛି କୃଷକର ଦୁଃଖ,    

 ମୋ ଛଡା

        ଆଉ କେ ବୁଝିବ

             ମୋ ଭାଇର ସୁଖ ।

   ଟଙ୍କା ପଇସାରେ

       ଆଦର ନାହିଁ ତା'

           ମୋ ପାଖେ ରହିଛି ମନ,    

ରୋଗଶଜ୍ୟା କେବେ

         ଚାଲିଗଲେ ଦିନେ

            ଉଠାଏ ଡାକି ସେ ଧନ ।

  ମୋ ପାଇଁ ତା' ମନେ

        କେତେ ଯେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

    କିଏ ବୁଝିବ ଆଉ,

   ଦିନ ସରେ ତା'ର

         ଖାଲିପେଟେ ପୁଣି

           ମୋ ପଛରେ ଧାଉଁ ଧାଉଁ । 

  ମୋତେ କଷ୍ଟ ହେଲେ

           ତା' ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସେ,   

 ବୁଝିବା ପାଇଁକି ଖାଲି ପାଦରେ

         ଧାଇଁଯାଏ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ପାସେ ।

  କେତେ କ'ଣ ଆଣି ଖାଇବାକୁ ଦିଏ              

ମୋତେ ଭଲରେ ରଖିବା ପାଇଁ,

  ନିଜେ ପଛେ ଖରା ବର୍ଷାରେ ଭିଜୁଛି           

       ସେପାଇଁ ଖାତିରି ନାହିଁ ।

  ଆଜି ମୁଁ ବଡ ହେଇଛି,

      ଦେଖିବାକୁ ବେପାରୀ ଆସିଛି,    

   ହାତରେ ଧରିସେ

              ଭାଇକୁ ମୋହର,

    ଦର କେତେ ପଚାରୁଛି ।

 ଭାଇ ମୋର ହସିଦେଇ,

      ବେଶୀ ଦର ନୁହେଁ ବେପାରୀ ଭାଇ,   

ମୁଁ ପରା ରାଇଜ ପାଳୁଛି,

     ତୋ ପାଖରେ କି ଅବା ଖବର ନାହିଁ ।

  ଖୁସି ହୋଇ ବେପାରୀଯାଏ,

          ଭାଇ ହାତେ ପଇସାଦିଏ,     

ଭାଇ ମୋର ଖୁସି ହୋଇ

          ମୋ ପିଠିକୁ ଆଉଁଷିଦିଏ ।

  ଘରକୁ ସେ ଚାଲିଯାଇଛି,

          ରାତିରେ ବରଷା ହେଇଛି,    

 ହାତ ଗୋଡ ଭାଙ୍ଗିଯାଇ

       ମୋର ଭୁଇଁରେ ମୁଁ ଲୋଟି ରହିଛି ।

  ଭାଇ ମୋର କାନ୍ଦୁଛି,

      ସରକାରଙ୍କଠୁ ସୁଧିଆ ଆଣିଛି,      

ବର୍ଷକ ଭିତରେ ସୁଝିବା ପାଇଁକି

           କାଗଜରେ ଲେଖି ଆସିଛି ।

  ଖାଲି କ'ଣ ବର୍ଷା

         ଖରା ବି ହଇରାଣ କରୁଛି,

   ପାଣି ବିନା ଗଛ

         ଡାଳ ମୋର ଶୁଖିଯାଇଛି ।

  ମୁଣ୍ଡରେ ଚଡକ ପଡୁଛି

       କ'ଣ କରିବ ବାଟ ନପାଇଲେ                 

ଜହର ପିଇକି ମରୁଛି ।

  ନିଜେ ମରିଯିଏ

        ଅନ୍ୟକୁ ଆହାର ଯୋଗଉଛି,

   ତା' ପାଇଁତ କେହି

       ଗୋଟିଏବି ନାହଁ

         ସେ ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ ଲଢୁଛି ।

  ମୋର ଏମିତି ଦରଦି ଭାଇ

           ତା' ପରି ଆଉକେ ନାହିଁ,    

କିଏବା ଜାଣିନି ତାକୁ

         ସେପରା ମୋ କୃଷକ ଭାଇ।