ଫାସ

ମୁଁ କହିଲି, ପ୍ରେମ

ତୁମେ କହିଲ, ପ୍ରେମ ନୁହଁ, କେବଳ ଯେ

ଦୁଇ ଆଖିର ଆକର୍ଷଣ, ବୟସର ନିଆଁରେ

ଜଳୁଛି ସୁନ୍ଦର ଉପବନ ।

ମୁଁ କହିଲି, ବାହୁଡ଼ି ଗଲା ସୂର୍ଯ୍ୟ ବି ତ

ଦେଇଯାଏ, ଅସଂଖ୍ୟ ତାରା

ଆଉ ଗୋଟେ ଧବ ଫରଫର ଜହ୍ନ,

ତୁମେ ହସି ଦେଇ କହିଲ, ସେହି ଜହ୍ନ ଆଲୁଅରେ ତ

ଚିକ୍ ଚିକ୍ କରେ, ଅତୀତର ଅଦେଖା ଚିହ୍ନ ।

ମୁଁ କହିଲି, କିଛି ପ୍ରତିଶୃତି

" ଏକ ଅପ୍ରାସଙ୍ଗିକ ପାପ "

ତୁମେ କହିଲ ନିରୀହ ହସି ।

ପୁଣି ଆଉ

କେବେ ହେବ ଦେଖା ?

ତୁମେ କହିଲ, ଏ ଦ୍ଵନ୍ଦାତ୍ମକ ସ୍ଥିତାବସ୍ଥାରେ

କେବଳ ଅନିଶ୍ଚିତ ଅପେକ୍ଷା ହିଁ ଅପେକ୍ଷା ।

ମୁଁ କହିଲି,

" ଛାତିଟିଏ ଫାଟିଯାଏ, ପ୍ରିୟ ମଣିଷଟିଏ,

ନିଜଠୁ ଦୂରେଇ ଯିବା ପାଇଁ,

ଯେତେବେଳେ ଅନୁମତି ମାଗେ ;

ତୁମ କହିଲ, ସମ୍ପର୍କର ବ୍ୟୁହରେ ' ପ୍ରିୟ ' ଶବ୍ଦଟି

ବେଳେବେଳେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଫାସ ପରି ଲାଗେ ।